Op een stormachtige avond verzamelen drie bands en zo’n vijfentwintig geïnteresseerden zich in het niet rookvrije, maar wel gastvrije Innocent te Hengelo voor een eigenzinnige metalavond. Op het podium staan drie formaties die stuk voor stuk een unieke combinatie van stijlen zorgen. Op voorhand interessant dus.

Het had wat drukker geweest als Ciara geen roet in het eten had gegooid. Onder andere de fotograaf en mensen die wat kaartjes hadden gereserveerd, vonden het niet verantwoord om de reis naar de concertzaal te ondernemen. Ook zonder hun aanwezig is het echter gezellig in Innocent, dat een undergroundsfeer ademt.

Allereerst betreden de mannen van The Shiva Hypothesis de planken. De formatie uit de buurt tourt momenteel onder de naam Enkindling met Përl een paar weken langs de internationale podia. Dat doet de groep uit Enschede met de enige full-length Ouroboros Stirs (2018) onder de arm. Daarop laten de heren een combinatie van black en death metal (van Enslaved tot Morbid Angel, van Emperor tot Ved Buens Ende) horen met teksten over de cyclus van creatie en vernietiging. Het geluid staat vandaag aan de harde kant en er zit wat te veel distortion op de gitaarpartijen, waardoor met name de snelle passages verzanden in een brei, maar daarbuiten kun je horen dat er wel degelijk interessante en inventieve ideeën in de composities zijn verwerkt, bijvoorbeeld in het basspel. Bovendien kan frontman Michiel van Schooten veel met zijn stem, zoals hij laat horen in Praedormitium, waarin hij varieert van Mongoolse keelklanken in de intro tot grunts en screams in de rest van de afsluitende track. Die onderscheidende elementen maken de muziek interessant en ze mogen daarom wat vaker terugkeren in de tracks, die meerdere luisterbeurten nodig hebben om doorgrond te worden. Helaas leidt het harde geluid vandaag tot minder definitie, maar The Shiva Hypothesis krijgt desondanks terecht een waarderend applaus.

De tweede band van de avond heeft het geluid beter op orde. Laster maakt “obscure dance music”. Het obscure zit zowel in de aankleding – de mannen dragen zwarte kleding en een masker waarbij bepaalde onderdelen van de schedel zijn geaccentueerd – als in de eigenzinnige muziek. Het trio mixt atmosferische black metal met darkpop, progressieve klanken die soms aan Enslaved doen denken en elementen uit de gothic rock (The Cure). Wat knap is, is dat de drie heren uit Utrecht die verschillende invloeden op een vrije, beklijvende manier in coherente tracks verwerken. Die blijven constant spannend vanwege de transities (Ons Vrije Fatum) of opbouw (fraai drumwerk in Schone Schijn). Bovendien swingen (Bitterzoet, met prima ondersteuning van een toetsenpartij van backingtrack) of rocken (De Roes Na) ze af en toe lekker, hetgeen uitnodigt tot beweging bij het publiek, dat geïnteresseerd staat te kijken en luisteren. Verbeterpunt is de cleane zang die in vergelijking met het studiomateriaal live wat wegvalt en het minst sterke onderdeel vormt. Verder niets dan lof voor de avontuurlijke nummers en de prima uitvoering daarvan. Mooi om te zien dat de mannen opgaan in de muziek. Uitstekend optreden van Laster.

Als derde en laatste band van vanavond staat Përl op het podium. Dat is een Franse band die verschillende stijlen mixt: van nu-metal tot trip-hop, van System Of A Down-achtige klanken tot atmosferische black met screams en post-metal. Die screams alsmede de andere soorten zang van zangeres Aline zijn gepassioneerd en overtuigen dankzij de emotionele kracht in haar performance. Ze komt af en toe de zaal in om daar verder te zingen, zelfs vanaf een tafel. Het levert een boeiend schouwspel op. De andere muzikanten (drummer, bassist en gitarist) gaan in die beweeglijkheid mee en staan flink te headbangen. Van de twee ep’s komt Luminance in zijn geheel aan bod. Qua timing en zuivere zang zijn er hier en daar wel wat fouten te noteren en ook komen enkele songs wat fragmentarisch over. Op dat gebied is Laster dan ook een stap verder, al laten de jonge bandleden met Parenthèse 56 horen wel degelijk consistente tracks te kunnen schrijven. De Parijzenaars blijven de hele set lang boeien dankzij de wisseling van rustige en stevige passages. We zien Përl, dat sterk eindigt met Jhomo Langma (Deval, Part. 2) in de toekomst dan ook graag terug.

Setlist Përl:
1. Himalaya
2. Ka
3. L’Homme À L’Éléphant Blanc
4. Fils De Rien
5. Séléné
6. Parenthèse 56
7. Jhomo Langma (Deval, Part 2)

Setlist Laster:
1. Vacuüm ≠ Behoud
2. Ons Vrije Fatum
3. Schone Schijn
4. Zomersneeuw
5. Bitterzoet
6. De Roes Na

Setlist The Shiva Hypothesis:
1. The Perilous Journey Of The Soul
2. Caduceus
3. Faustian Restlessness
4. Preservation
5. Praedormitium
6. The Unyielding Flesh