Hoewel op de site van De Bosuil volgens mij toch écht vermeld stond dat Dead Soul Tribe al om kwart voor acht zou beginnen, blijkt dat ik bij aankomst om kwart over acht nog niets gemist heb. Na het nodige geklungel met de gastenlijst en een half uur verder sta ik eindelijk binnen. Kort hierna mag het Oostenrijkse Dead Soul Tribe de avond openen. Hoewel ik nauwelijks bekend ben met deze band, laten de heren een vrij positieve indruk achter. De publieksresponse is, zeker voor een openingsband, zeker niet verkeerd en vooral zanger Devon Graves laat met zijn krachtige, gevarieerde stem een goede indruk achter. Wat meteen opvalt, is het goede geluid (wat normaal bij bands in het voorprogramma nogal eens te wensen overlaat), waardoor de gevarieerde, ietwat modern overkomende nummers goed tot hun recht komen. De band mag vrij lang spelen (bijna een uur zelfs) en geeft een degelijke "best of"-set weg, waarbij ook het nieuwe album The January Tree niet vergeten wordt.
Na een korte pauze is het dan tijd voor Threshold. Door albums van voortdurend hoge kwaliteit af te leveren, mag deze band inmiddels op een behoorlijke fanbasis rekenen. Aangezien Dead Soul Tribe al een goed geluid had, waren mijn verwachtingen inmiddels best hoog geworden, maar bij opener Mission Profile werd op pijnlijke manier duidelijk dat de geluidsman lag te slapen. De drums en de basgitaar stonden véél te hard afgesteld, waardoor vooral de gitaar-en keyboardpartijen nauwelijks te horen waren. Ook het nummer hierna, Ground Control (eveneens van het nieuwe album afkomstig) veranderde er nog niet veel en zat de zanger er zelfs even compleet naast door het slechte geluid. Jammer, aangezien dit twee geweldige nummers zijn. Gelukkig werd het geluid gaandeweg beter (hoewel de keyboards nog altijd te zacht stonden) en was ook te merken dat de bandleden wat beter in hun vel kwamen te zitten.
Hoewel de band ook veel oudere nummers speelde, stond vooral Subsurface centraal. Van dat album werden zeker vijf nummers gespeeld, die al door een gedeelte van het publiek luidkeels meegezongen werden. Drummer Johanne James (die overigens door het publiek werd uitgeroepen tot man van de avond - "yeah dude!") heeft goed naar Mike Portnoy gekeken en steeg bij tijd en wijle haast boven zijn drumstel uit. Jammer alleen dat zanger Andrew McDermott op de middelbare school hoogstwaarschijnlijk niet heeft opgelet bij Aardrijkskunde, want in Limburg wordt dus écht geen Duits gepraat! Dit leverde nog de nodige komische taferelen op, maar dit terzijde. Al met al heeft Threshold het publiek, ondanks wat geluidstechnische problemen, toch twee uur lang weten te vermaken. Helaas moet ondergetekende tijdens de toegift al weg (leg die Bosuil verdomme toch bij het station neer en niet op twintig minuten loopafstand!), maar met een goede hoofdact én een zeer verdienstelijk voorprogramma kan ik zeker met een voldaan gevoel op deze avond terugkijken.
