Allereerst is het podium in de Ronda-zaal voor Cellar Darling, de band die bestaat uit de drie ex-Eluveitie-leden Anna Murphy, Ivo Henzi en Merlin Sutter. Ze krijgen vandaag assistentie van bassist Nicolas Winter. Hij tourde al met Anna tijdens haar solotournee in 2013 en kent de andere jongens ook. Nicolas blijft aan de zijkant staan en valt daardoor niet op. De Zwitserse formatie krijgt een half uur de tijd om songs van het debuut This Is The Sound te laten horen. Dat gaat het kwartet goed af, al is het geluid (met name drums en gitaar) lang niet zo vol als op de plaat, waardoor niet alles goed doorkomt. Niet iedereen in de zaal raakt daardoor overtuigd tijdens de show met korte, melodieuze folkmetalnummers, maar toch krijgt het viertal terecht applaus. Black Moon, Avalanche en Challenge maken de meeste indruk. Op speciaal verzoek komt Rebels aan bod, waar elders tijdens de tour Six Days gespeeld wordt. Het is vooral Anna Murphy die de aandacht trekt met haar draailierspel en zang (die af en toe aan Alanis Morisette doet denken). Ook het drumwerk van Merlin Sutter verdient een compliment. De grootste winst van het optreden is dat Cellar Darling aan een positieve naamsbekendheid bouwt.

De naamsbekendheid van Serenity is al een stuk groter. Het Oostenrijkse symfonische metalcollectief draait dan ook al sinds 2001 mee en heeft inmiddels zes albums op zijn naam staan. Lionheart is de naam van het nieuwste wapenfeit. Het podium is aangekleed met banners met een leeuw erop en aan de zijkant daarvan staan vlaggen. Met één daarvan is Georg Neuhauser aan het einde van de show aan het zwaaien. Dankzij het enthousiasme van de frontman, en ook de andere bandleden, is Serenity een live-act die altijd scoort. De muzikanten betrekken het publiek vanaf de eerste seconde bij hun show en je moet wel een ongelooflijk grote zuurpruim zijn als de performance je niet positief stemt. Het blijft evenwel jammer dat de symfonieën niet van een toetsenist komen, maar dat deze van backingtrack klinken. Verder is er weinig aan te merken op het optreden. Ook al is er terecht kritiek op de wat geknepen zang van bassist Fabio D’Amore, hij haalt toch maar mooi de hoge noot in Spirit Of The Flesh.

De setlist is heel sterk, met een mix van hits en drie nieuwe tracks (de intro meegerekend). Georg laat geen moment onbenut om het publiek te laten schreeuwen, mee te laten klappen ("Put your hands up, even when you're in the toilet") of te springen tijdens Spirit Of The Flesh. Vanaf het begin zit de sfeer er goed in. Gitarist Cris Hermsdörfer stapt af en toe naar voren om zijn soleerkunsten te tonen. Ook gastzangeres Natascha ‘Tasha’ Kock deelt in de feestvreugde. Zij staat bij meerdere nummers op het podium en betrekt het publiek net als de anderen uitstekend bij de show. Ze blijkt ook goed Nederlands te kunnen en vertaalt een aantal begrippen voor Georg, die reageert met: "Goed en mooi, I learned two new words in dutch besides neuken in de keuken". Hoe cheesy het soms ook mag zijn, Serenity zorgt voor veel energie en positiviteit in de zaal en laat mede dankzij het goede geluid een zeer positieve indruk achter.

En dan de headliner van de avond, de band waar het grootste deel van het publiek op staat te wachten: Delain. Al tijdens de vorige twee bands hing de grote backdrop klaar. In het midden daarvan worden in een cirkel diverse beelden getoond. Soms clips, soms zwart-witbeelden in de stijl van het thema Danse Macabre. Tijdens de intro (The Monarch) lichten de microfoons al op en zo is er al vroeg veel te zien. De lichtshow is erg fraai en onder luid gejuich betreden de muzikanten het podium voor de opener Hands Of Gold. Charlotte krijgt uiteraard de meeste bijval bij het opkomen. Ze ziet er vandaag fantastisch en afgetraind uit en ontdoet zich na ongeveer een kwartier van een deel van haar bovenkleding.

Ze krijgt in dit openingsnummer direct al een gastartiest naast zich. George Oosthoek komt tevoorschijn om met zijn extreme vocalen extra pit aan het nummer te geven. Dat lukt goed, mede door zijn enthousiasme. Knap, want het is voor hem heel dubbel om op te treden. Zijn vader overleed afgelopen weekend (Sterkte kerel). Op het podium laat hij er niets van merken en presenteert hij zichzelf zeer energiek. Je komt ogen tekort, want er is veel beweging op het podium, de rookkanonnen doen hun werk en het nummer eindigt met slierten die het publiek in worden geschoten. Wat een geweldige opening van het concert! Er is dan ook een flinke ontlading van vreugde vanuit de zaal.

Verrassend is dat daarna We Are The Others al klinkt. Daarmee wijkt de selist al vroeg af van die van FemME, het female metal event dat vorige maand in Eindhoven plaatsvond. Er is veel onderling contact op het podium. Timo en Merel komen bij Charlotte staan en krijgen een aai over hun bol. De muzikanten zijn constant in beweging. Ook de fans komen goed los. Ze klappen, zingen en springen mee en laten zich daarmee van hun beste kant zien. Tot hun verrassing zie ze aan het einde zeepbellen de lucht ingeschoten worden. Charlotte praat tussen de nummers door zowel in het Engels om drie redenen: dat er buitenlandse fans aanwezig zijn, dat er een dvd wordt opgenomen en dat er een internationale gastartiest is die graag wil weten wanneer die op het podium moet komen.

Vroeg in de set zijn er al direct meerdere hoogtepunten. Zo komt The Glory And The Scum erg goed uit de verf dankzij het uitstekend afgestelde, krachtige geluid. We Are The Others is natuurlijk een favoriet en ook Get The Devil Out Of Me (met leads van Merel) doet het goed. Er is eigenlijk geen zwak moment te noteren, integendeel: Delain houdt het momentum vast met een uitstekende performance die steeds verder is geperfectioneerd in de afgelopen jaren. Zo zijn er veel positiewisselingen en zijn de muzikanten synchroon aan hetheadbangen. De frontvrouw toont zich uiterst fit en neemt het voortouw: ze staat echt flink hard te headbangen.

Opvallend is dat sommige nummers gearrangeerd zijn. Zo heeft Danse Macabre (en later Not Enough) een extra lang c.q. alternatief intro, hetgeen de spanning er goed inhoudt. Op de achtergrond worden bewegende beelden van bandleden getoond, waarbij het gezicht voor de helft langzaam verandert in een doodskop. Ook Scarlet is aangepast en klinkt zeer fraai, mede dankzij de bijdrage op cello van Elianne Anemaat. Haar partijen komen door het heldere geluid goed tot hun recht. Daarna knalt Here Come The Vultures er lekker in met zijn vette riffs. Een compliment aan de lichttechnicus voor de prachtige combinatie van blauw en paars licht is hier beslist op zijn plaats.

Het is al een groot feest, maar Charlotte gooit er nog wat olie op door te vragen of de fans nog wat vuur in zich hebben voor Fire With Fire. Otto moedigt tijdens het grunten de bezoekers aan om de vuist in de lucht te steken en wederom valt het veelvuldige contact tussen de bandleden op. Ze lopen af en toe naar de zijkanten van het podium om de fans daar aan te moedigen mee te doen. Die laten zich dat geen twee keer melden. Werkelijk door de hele zaal gaan de handen in de lucht en klinkt het "hé, hé", dat handig is ingebouwd in het nummer.

Het regent dus hoogtepunten, maar het wachten is op Marco Hietala. Hij verschijnt voor het eerst ten tonele tijdens Your Body Is A Battleground. Onder luid gejuich maakt hij zijn opwachting en hij kan een glimlach dan ook niet onderdrukken. Hij is prima bij stem en brengt de show naar nog grotere hoogten. De zanger/bassist van Nightwish loopt net als Charlotte over het hele podium om overal de fans te begroeten. Hij heeft even pech dat zijn microfoon het niet doet, maar krijgt snel een nieuwe en laat zich niet van de wijs brengen. Tijdens het soleren van Timo houdt hij de microfoon bij de gitaar en geeft hem een aai. Marco maakt een zeer gemotiveerde en ontspannen indruk en varieert met zijn zanglijn soms ten opzichte van de originele versies.

Na Control The Storm, dat volgt op Nothing Left, klinkt een lang aanhoudend gejuich waarvan de bandleden zichtbaar staan te genieten. Het publiek scandeert de naam van Marco, die zichtbaar onder de indruk is, waarop hij vraagt: "You can make a lot of noise, but can you sing to me?" en voila, het volgende hoogtepunt is een feit: Sing To Me. Veel fans zingen en schreeuwen mee. Daarna gaat hij het podium af, maar behoudt Delain het momentum met het emotioneel uitgevoerde Hurricane. Timo gaat helemaal los en Charlotte toont in dit nummer extra veel beleving. Kippenvel, en dat geldt ook voor het einde van Not Enough. Prachtig gezongen en eerder in het nummer mag Merel ook nog even meezingen.

Maar het is natuurlijk nog niet genoeg. Er komt uiteraard een toegift, te beginnen met Mother Machine, met clip op de achtergrond. Nadien is er wederom een zeer uitbundige reactie van de fans. De bandleden maken er een competitie van. Team Timo, Charlotte en Martijn laten de rechter helft van het publiek zoveel mogelijk decibels produceren en Team Merel, Otto en Ruben (die morgen in Londen zijn laatste show voor Delain speelt) aan de andere kant. Vervolgens trilt TivoliVredenburg letterlijk op de grondvesten als de fans aan het springen zijn. Marco Hietala verschijnt op het podium voor de Queen-cover Scandal en The Gathering, tot grote vreugde van de bezoekers. Charlotte loopt tijdens de afsluiter nog even naar een meisje toe. Ze zit op de schouders van haar papa. Ze krijgt een high five en glundert. Zo is iedereen tevreden vanavond en vliegen de slierten nog een keer door de zaal. Charlotte sluit af met: Dit was een fantastische avond dankzij jullie." Dat is wederzijds. Een zeer fit en enthousiast Delain presteerde vanavond uitzonderlijk goed.

Setlist Delain:
1. The Monarch (Intro)
2. Hands Of Gold (with George Oosthoek)
3. We Are The Others
4. The Glory And The Scum
5. Get The Devil Out Of Me
6. Suckerpunch
7. Danse Macabre
8. Scarlet (with Elianne Anemaat on cello)
9. Here Come The Vultures
10. Fire With Fire
11. Your Body Is A Battleground (with Marco Hietala)
12. Nothing Left (with Marco Hietala)
13. Control The Storm (with Marco Hietala)
14. Sing To Me (with Marco Hietala)
15. The Hurricane
16. Not Enough

Toegift:
17. Mother Machine
18. Don't Let Go
19. Scandal (Queen-cover) (with Marco Hietala)
20. The Gathering (with Marco Hietala)
21. The Monarch (Outro)

Setlist Serenity:
1. Deus Lo Vult
2. United
3. Spirit In The Flesh
4. Iniquity
5. Rust Of Coming Ages
6. Legacy Of Tudors
7. Serenade Of Flames
8. Lionheart
9. Follow Me

Setlist Cellar Darling:
1. Black Moon
2. Hullaballoo
3. The Hermit
4. Avalanche
5. Rebels
6. Starcrusher
7. Challenge

Met dank aan Conny van den Heuvel voor de foto's.