Interesse in de Algerijnse cultuur? Beluister dan eens het conceptalbum Aftermath van Acyl, een in 2007 opgerichte band uit Parijs. Het concept handelt over de turbulente geschiedenis van dat land en in de muziek zijn veelvoudig elementen uit de Noord-Afrikaanse folklore gebruikt. Sterker nog, ze vormen de basis van de muziek van het gezelschap, waarvan een deel in 2003 nog in de democratische volksrepubliek woonde.
Wellicht denk je bij het lezen van Parijs en Algerije aan Arkan. Liefhebbers van die band zullen de muziek van Acyl (dat wordt vertaald met authentiek) waarschijnlijk ook waarderen, maar ondanks dat de gitaristen/traditioneel percussionisten Reda Ourdani en Abderrahmane Abdallahoum in Arkan hebben gezeten, zijn er toch wel duidelijk verschillen. Folkmuziek maakt zoals reeds eerder vermeld de dienst uit. Veelvuldig hoor je de derbouka, gumbri, karkabous, oud, mandola, guesba, udu, tare, bendit en etnische koren (door bandleden zelf). Daarnaast doet de metalcomponent vaak denken aan Amerikaanse groovebands als Pantera en Machine Head.
Dat levert vooral een interessante plaat op met een aantal sterke tracks. Het stevige Numidia hangt tegen de metalcore aan en bevat naast de folky elementen veelvuldig extreme vocalen. In Mercurial komen de cleane vocalen juist goed naar voren in combinatie met enkele gave riffs. Elk nummer heeft zijn eigen identiteit. Zo is de folkzang in Gibraltar (met Meshuggah-elementen en southern rock) erg mooi verwerkt. Op andere momenten werkt de combinatie juist minder goed of zijn de ideeën minder memorabel. Zo is The Hinan erg fraai opgebouwd, maar past de metalen riff minder goed in het geheel.
Het kwintet experimenteert verder met de swingende southern rock in Finga (met complexe ritmetwists), dat samen met Numidia, Mercurial, het (poly)ritmisch sterke The Battle Of Constantine en het veelzijdige The Hinan (gave percussie) tot de hoogtepunten van deze bijzondere plaat behoort. Het blijft na laatstgenoemde interessant met het akoestische gedeelte van Gaetuli en Pride (meervoudige zanglijnen) en de ontspannende fluitmelodieën in het intermezzo Equinamity. Wat opvalt, is dat de zanglijnen af en toe aan de James Hetfield (vanaf Load) of Serj Tankian doen denken.
Aftermath is even wennen. De muziek is authentiek en doet daarmee de bandnaam eer aan. Het is heel apart, maar al snel openbaart zich een interessante en veelzijdige release met een rijke hoeveelheid aan etnische instrumenten, folkzang en groovy metal. Het vergt de nodige luisterbeurten om alle helder en krachtig geproduceerde, experimentele tracks te doorgronden. Na de ep The Angel's Sin (2010) en de full-length Algebra (2012) is Aftermath een plaat waarop de mannen trots mogen zijn. Metalfans die voor wat nieuws in zijn, geven Acyl zeker een kans.
Tracklist:
1. Numidia
2. Mercurial
3. Gibraltar
4. Finga
5. Son Of Muhieddine
6. The Battle Of Constantine
7. Tin Hinan
8. Gaetuli
9. Equanimity
10. Pride
