Ruben, Arthur en Sjoerd hebben voorheen samen in Cyanide gespeeld, een Hoofddorpse nu-metalband die onder andere het nummer Hibakusha speelde. De nu-metal van Cyanide komt nog wel terug in de sound middels Korn- en Deftones-elementen, maar Meshuggah, Textures en Vildhjarta zijn toch betere vergelijkingen. Op het gebied van originaliteit valt wat dat betreft nog wel wat te winnen.
Mastermind achter de composities is gitarist Ruben, die zijn muzikale carrière begon als drummer. Zijn verzinsels vormen de basis voor de relatief lange nummers (ruim vijf minuten gemiddeld). De muziek van de Haarlemse formatie is dan ook vooral ritme-georiënteerd. Groovy drums, een dreunende bas, laaggestemde, ritmische gitaren en Randy Blythe/Daniël De Jongh-achtige zang is wat je kunt verwachten van de groep.
De heren staan voor een moderne en heavy sound, waarbij het tempo doorgaans niet hoog ligt. Alle instrumenten zijn goed te horen en de giftige ritmegitaren staan prominent in de mix. Naast de veelvuldige djenty riffs zijn er verfraaiende toevoegingen in de vorm van doom/death-achtige leads in het titelnummer en elders af en toe elementen uit de post-metal.
In elke track zijn zeker goede ideeën verwerkt, maar er is op het gebied van songwriting nog wel verbetering mogelijk. Het titelnummer bevat start/stop-momenten en soms lijken de secties aan elkaar geplakt. Daardoor gaat de cohesie verloren. Julia, Origin en Bermuda zijn beter gestructureerd en liggen dan ook het lekkerste in het gehoor.
Deze ep krijgt naar het einde toe een steeds hoger niveau. Incarnation mist wat echt memorabele nummers en de originaliteit om van een topproduct te spreken, maar de goed geproduceerde release bevat zeer geslaagde momenten die voldoende potentie laten horen.
Tracklist:
1. Incarnation
2. Unsinkable
3. Julia
4. Origin
5. Bermuda
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
