Steven vormde samen met Michael Blenkarn (Wodensthrone, ex- The Axis Of Perdition) het duo dat onder de naam Ahamkara bekend staat. Blenkarn is eigenlijk de belangrijkste man achter het project. Hij had veel van het materiaal reeds klaar toen hij Black bereid vond om samen de songs op te nemen. In eerste instantie verscheen het debuut in eigen beheer, maar begin 2015 bracht Bindrune Recordings deze full-length in fysiek formaat uit.
Blenkarn vindt in Ahamkara een mogelijkheid om zichzelf te identificeren en te uiten. De atmosferische black metal heeft dan ook alles te maken met zijn eigen gevoelens en zijn natuurlijke omgeving. De muziek is als het ware psychogeografisch. Het levert vier tracks van minimaal tien minuten op, die een combinatie zijn van rauwe, doch helder geproduceerde melancholische black metal en ambient. Blastbeatpassages en rustige stukken wisselen elkaar af, waarbij eerstgenoemde categorie veruit de overhand heeft.
De muziek bestaat uit meerdere lagen van keyboard- en gitaarpartijen. De riffs en leads doen soms denken aan Agalloch (Midwinter’s Hymn) en Wolves In The Throne Room, Winterfylleth, Fen en Wodensthrone. Midwinter’s Hymn is een mooie melodieuze track met fraaie baslijnen. On The Shores Of Defeat begint episch met een fantastische en tragische sfeer, maar deze track bevat een ambient middenstuk, waardoor het karakter verandert. Waar in het openingsnummer de wind nog waaide, zijn het hier de golven die de kust bereiken.
Lamentation Of A Wraith is een wat minder beklijvende track, waarin de keyboardpartijen (net als in de andere songs) desondanks voor veel diepte zorgen. To Invoke The Stars Themselves lijkt in eerste instantie een ambient nummer, maar na twee en een halve minuut barst het geraas, dat repetitiever is dan de andere tracks en gekrijs, dat enigszins wat wegheeft van het eerdere werk van Nargaroth, in de verte (inclusief reverb) weer los. Halverwege is er een atmosferische passage met getokkel, een baslead en wederom het geluid van water. Het is jammer dat dit deel niet wat soepeler overgaat in de trage solosectie. Nu komt dat gedeelte vrij plotseling binnenvallen. De laatste melodieuze minuten zijn nagenoeg gelijk aan het einde van Untouchable Part 1 van Anathema, een extreme black-uitvoering daarvan wel te verstaan.
The Embers Of The Stars begint heel sterk, maar de overgangen zijn niet altijd even geslaagd en er mist wat afwisseling. Er valt voor toekomstig werk dus nog veel werk te verrichten en eer te behalen. Blenkarn heeft na overleg met de familie van Black laten weten dat er veel materiaal klaarligt om uitgebracht te worden. Hij zal daarbij de ideeën van Steven zo goed mogelijk trachten te behouden en integreren en wellicht verzorgt hij zelf de vocalen, een mooi eerbetoon aan de helaas veel te vroeg gestorven Steven Black.
Tracklist:
1. Midwinter’s Hymn
2. On The Shores Of Defeat
3. Lamentation Of A Wraith
4. To Invoke The Stars Themselves
.jpg){kind=small}
