We hebben hier namelijk niet alleen te maken met treurmarsen en een tango, maar ook met een paar walsen. Denk echter niet dat we hier met een gevarieerde release te maken hebben. De Polen bieden ons repetitieve patronen die een uitzichtloze situatie schetsen - een monotone kakofonie van hels lawaai. Dat doen ze in vijf tracks met een gemiddelde lengte van ruim zeven minuten. De basis van de muziek bestaat uit trage ritmes en eenvoudige, loodzware, sludgy baspartijen met veel fuzz en distortion. Daaroverheen klinken de veelvuldige, lage saxofoonmelodieën en het ijzige gekerm van een zanger. De combinatie van freejazz en dreunende doom is even geniaal, verontrustend, origineel als ontmoedigend. Echt een geval van 'love it or hate it'.
Het geheel komt wat langdradig over en kabbelt eigenlijk maar wat voort. Dat komt vooral doordat de saxofoonpartijen niet goed blijven hangen. Zeker niet als die in het experimentele Tango Catholico (REPENT!) louter uit gefreak bestaan. Toch kan ik me voorstellen dat er een groep mensen enthousiast wordt van deze release. Het is namelijk niet slecht wat de heren laten horen, maar je moet echt houden van nihilistische, haatdragende muziek. Het is niet gemaakt om te blijven hangen, maar een ziekelijke, onmenselijke sfeer neer te zetten en dat is gelukt.
Trauermärsche (And A Tango Upon The World’s Grave) is een album in een hele specifieke niche. Als je niets met experimentele dronedoom hebt, zal dat waarschijnlijk na het beluisteren van deze release niet anders zijn. Behoor je wel tot het selecte gezelschap dat deze muziek kan waarderen, neem dan de moeite om dit debuut eens te checken.
Tracklist:
1. Daymare
2. Non Credo Quia Absurdum Est
3. ChristOFF Waltz
4. The Rite of Pain
5. Tango Catholico (REPENT!)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
