Wat me direct verrast is de heldere productie, vaak een ondergeschoven kindje bij een eerste release. De gitaren staan lekker vet in de mix, maar het geheel ontbeert wat mij betreft een grotere orkestrale keyboardmuur. Daarmee komen we direct op de compositorische kwaliteiten van de band. Deze zijn overwegend van een grote schoonheid (Pride), met veel tempowisselingen, maar ook kan ik op sommige momenten een glimlach niet onderdrukken wanneer er een ietwat onlogisch element onder dwang aan een song lijkt te zijn toegevoegd.

Dan de muzikale kwaliteiten van de band. De zang is clean, zeker niet gothic, maar mist hier en daar power waardoor de kracht van de nummers een beetje afgevlakt wordt (My Disguise is daar een goed voorbeeld van). Het drumwerk van Mathijs Westra is van grote kwaliteit, een drummer om in de gaten te houden. De gitaarpartijen zijn vet en functioneel, zij het af en toe een beetje slordig (Tenfold The Threshold), waar de keyboards wat mij betreft soms teveel orgel en te weinig synthesizer zijn.

Als het gaat om de invloeden dan hoor ik overeenkomsten met After Forever, een beetje Delain, de complexiteit van Dream Theater en Epica en elementen van andere symfonische en progressieve grootheden. Lyonite is echter als geheel een zeer talentvolle band, waar we nog veel van kunnen verwachten. Ik vind dit 50 minuten tellende debuutalbum intrigerend en ben erg benieuwd welke stappen de band nog kan gaan maken!

Tracklist:
1. Liberty
2. Mythical Interlude
3. Pride
4. My Disguise
5. Tenfold The Threshold
6. Celestial Interlude
7. Forgiveness
8. Soundless Motions
9. Darkness Ends