Adrian Smith is naast Bruce Dickinson het enige bandlid van Iron Maiden dat op eigen benen ook wat bereikt heeft. Zijn werk met A.S.A.P. (Adrian Smith And Project) bevatte melodieuze stadionrock (luidde tevens zijn vertrek in bij zijn voornaamste broodheer in 1990) en met Psycho Motel sloeg hij een modernere weg in dan bij Maiden werd gevolgd. Tot grote successen heeft dat niet geleid, maar Smith bewees in ieder geval dat hij ook in gezelschap van anderen prima muziek kon schrijven. Zijn bekendste rol buiten Iron Maiden vervulde hij echter als gitarist van Bruce Dickinson op diens succesvolle platen Accident Of Birth en The Chemical Wedding.
Met Primal Rock Rebellion slaat de gitarist opnieuw een volledig andere weg in. Geen trotse heavy metal of luchtige rock, maar een donkere mix van progressieve rock, metal en alternatieve ingrediėnten. Op zang treffen we de van SikTh bekende Mikee Goodman. Geen voor de hand liggende keuze, maar het pakt overwegend positief uit. Het kan ook niet anders, want Smith bewijst opnieuw dat hij een uitstekend songwriter is. Zijn riffs en solo's mogen dan loodzwaar, groovend en complex zijn, vooral in de solo's is zijn kenmerkende stijl duidelijk terug te horen. Goodman blijkt bovendien een meer dan geschikte zanger die af en toe lekker losgaat in schreeuwerige uithalen, maar ook kalmer en emotioneel zangwerk tot zijn repertoire rekent. Zijn soms overstuurde uitspattingen zullen ongetwijfeld niet ieders ding zijn, maar zijn strot past prima bij de donkere songs op Awoken Broken.
De eerste reacties op de plaat zijn behoorlijk verdeeld, maar waarom dat het geval is, wordt nergens helemaal duidelijk. Goed, niet alle songs zijn even sterk, maar nummers als No Place Like Home en het fraai opgebouwde Tortured Tone overtuigen met vreemde wendingen, behoorlijk zware riffs en interessante ritmische versieringen die soms aan Tool en Dead Soul Tribe doen denken. Conservatieve Maidenfans kunnen hier waarschijnlijk helemaal niets mee, maar dit is volgens mij een plaat die Adrian Smith moest maken. Hier kan hij zijn zwaardere ideeėn kwijt en er is geen grens te bekennen die Steve Harris heet. Met alle respect voor Iron Maiden, maar het is een verademing om weer steviger en progressiever materiaal van de gitarist te mogen horen, zonder de irritante folkmelodietjes en te langgerekte instrumentale passages.
Primal Rock Rebellion is een plaat waar iedere luisteraar aan moet wennen, maar bezinkt de muziek eenmaal, dan is het genieten geblazen. De zang zal zoals gezegd niet iedereen over de streep trekken, maar met het vakmanschap en de uitdagende songstructuren zijn de liefhebbers van vooruitstrevend materiaal vast wel even zoet. Qua stijl doet Awoken Broken in niets aan Maiden denken en dat is wel even goed. Zo horen we opnieuw dat Smith veel meer in zijn mars heeft dan hij bij zijn andere werkgever laat horen.
Tracklist:
1. No Friendly Neighbour
2. No Place Like Home
3. I See Lights
4. Bright As A Fire
5. Savage World
6. Tortured Tone
7. White Sheet Robes
8. As Tears Come Falling From The Sky
9. Awoken Broken
10. Search For Bliss
11. Snake Ladders
12. Mirror And The Moon
