Weapon - From The Devil's Tomb

Jaar van release: 2010
Label: Agonia Records

Toen ik de mooie en intrigerende platenhoes van Weapon’s tweede langspeler From The Devil’s Tomb zag, kreeg ik al een vermoeden en dat vermoeden kwam gelukkig uit: Weapon is geen doorsnee death metalbandje. Deze Canadezen maken een mix van blackened deathmetal, grindcore en vreemdsoortige yogamuziek. En dat pakt verbazend lekker uit.

De sitar en andere vreemdsoortige instrumenten zijn bij een aantal nummers nadrukkelijk aanwezig, maar nooit op een manier die vervelend of hippieachtig overkomt. Toegegeven: yoga combineren met grindcore/deathmetal is lichtelijk eigenaardig, aangezien ik nog nooit iemand heb zien mediteren bij zoetgevooisde blastbeats, maar Weapon komt ermee weg. From The Devil’s Tomb heeft een snaarstrakke productie en riffs om je vingers bij af te likken.

Het venijn zit voornamelijk in het begin van de plaat, met een aantal zeer aangename uptempo nummers. Na het instrumentale LEFTHANDPATHYOGA dreigt de plaat een klein beetje te verzanden in gepiel, door een aantal erg lange gitaarsolo’s, maar met Sardonyx wordt het tempo weer moordend voortgezet. Weapon biedt voornamelijk lange nummers, die goed zijn uitgedacht en een mooie structuur hebben. Daarnaast zijn er ook uitermate toegankelijke stukken waarbij gedachtes aan progmetal soms zelfs voorzichtig de kop opsteken.

Variatie troef dus op deze aangename schijf van Weapon. Hou je van experiment, dan voorspel ik dat je een hoop luisterplezier aan deze plaat zult beleven. Gewoon aanschaffen dus.

Tracklist:
1.From The Devil’s Tomb
2.Vested In Surplice And Violet Stole
3.Furor Divinus
4.Vortex – 11724
5.LEFTHANDPATHYOGA
6.The Inner Wolf
7.Sardonyx
8.Trishul
9.Towards The Uncreated

Score: 80 / 100

Reviewer: Tatzel
Toegevoegd: 9 januari 2011

Koop dit album in

Meer Weapon:

Weapon - From The Devil's Tomb
Reactie van Artorius op 13-01-2011 om 10:45u
Score: 90 / 100

IMHO één van de beste albums van 2010. Blackened death metal met oosterse invloeden. Spannende en goed doordachte nummers, met een hoge replay value. Uitstekende produktie en instrument beheersing. Dat alles en dan ook nog eens mooi verpakt. Wat wil je nog meer?

Maar ik heb niets gehoord wat mij in de verste verte ook maar aan grindcore of prog metal deed denken. En sinds wanneer is yoga een muziekgenre? Ga jij eens heel snel leren reviewen, want met dit soort geneuzel doe je een album als deze zwaar tekort!