Vooropgesteld, de plaat klinkt vet en het spel is zo strak als een eendenreet, om maar weer een oud cliché van stal te halen. Er valt werkelijk geen speld tussen te krijgen. Niet dat de muziek nou zo ingewikkeld is (integendeel!), maar de uitvoering is in ieder geval bijzonder enthousiast en gedreven. Het mooie is dat Fatal Embrace niet achter de hedendaagse Bay Area kopieermachines aanloopt. Nee, hier maken Nuclear Assault, Destruction en Kreator de dienst uit. Natuurlijk is Slayer nog steeds een invloed, maar dat wordt per plaat minder. Het zijn nu vooral razende krakers als Wake The Dead en Haunting Metal die de dienst uitmaken. Melodieuzer dan voorheen en zelfs met solo's die niet vals klinken. Sterk, strak, pakkend en met een veelheid aan vette riffs. De meeste nummers kennen een effectieve opzet, maar later gooit men toch ook wat technische invloeden in de sound, waardoor een begrip als 'eendimensionaal' niet van toepassing is.

Is dit goed? Jazeker. Origineel is het misschien niet, maar het is gewoon tien keer leuker om een band te horen die eens niet Metallica en Exodus kopieert. Bovendien klinkt Fatal Embrace zo geïnspireerd en ongedwongen tijdens het eigen werk, dat we de erg matige coverversie van Killers (Iron Maiden) snel vergeven en vergeten. Evil Dead (Death) van het vorige album Dark Pounding Steel klonk toch een stuk beter. Houd het gewoon bij eigen nummers en verkracht geen klassiekers, mannen. Daar zijn jullie goed genoeg voor. Afgezien van die misser is The Empires Of Inhumanity een lekker energieke thrashplaat met voldoende goede riffs, agressie en melodie om de liefhebber van het rauwere thrashwerk te plezieren.

Tracklist
1. The Last Prayer
2. Wake The Dead
3. Nothing To Regret
4. Haunting Metal
5. Another Rotten Life
6. Empires Of Inhumanity
7. Into Your Face
8. Rapture for Disaster
9. The Prophecy
10. Way To Immortality
11. Ravenous
12. Killers