Delictum uit het jaar 2000 behoort nog altijd tot één van mijn favoriete melodieuze black metal platen. Het goede melodieuze gitaarwerk in combinatie met de prima productie was een ware verademing tussen alle rammelige keyboard black metal bandjes. Alle goede elementen van de eerste twee albums waren geperfectioneerd en op een bijzondere wijze uitgevoerd. Siebenbürgen heeft dat niveau zelf helaas nooit meer gehaald. Plagued Be Thy Angel bleek een zeer matig album. De dynamiekloze vocalen van zowel frontman Marcus Ehlin als zangeres Kicki kwamen niet al te best uit de verf op dat album. Opvolger Darker Designs & Images was beter, maar niet veel beter.

Met dit nieuwe Revelation VI laat de Zweedse band de tijden van de eerste drie cd's ook niet herleven. Het is zeker geen slecht album geworden, maar er mist iets. Dat ligt niet zozeer aan de nummers, want die zijn best wel oké. Het ligt meer aan het totaalgeluid, het onheilige vuur lijkt niet te branden en de passie ontbreekt. De plaat klinkt vrij oppervlakkig en na afloop nodigt de cd niet echt uit tot meerdere luisterbeurten.

De band maakt over het algemeen een vrij ongeïnspireerde indruk. Alsof er met tegenzin een nieuw album moest worden ingeblikt. De composities steken stuk voor stuk heel behoorlijk in elkaar, maar de uitwerking is zo verdomde zielloos, dat ik een gaap maar met moeite kan onderdrukken. Soms lijkt de band even op te leven, zoals in het goed opgebouwde Infernalia, maar in het opvolgende titelnummer kakt de boel helaas weer in.

De bandleden lijken dit album kreunend en steunend te hebben voltooid. Het blijven goede muzikanten en men strooit nog regelmatig met ouderwets lekkere gitaarmelodieën, maar de keelklanken van Ehlin klinken verveeld en weinig krachtig. De eentonige zangpartijen van zangeres Lisa zijn ook niet bepaald enerverend. De vrij vlakke productie speelt de band in dat opzicht ook wel parten, want de cd knalt niet. Het draagt alsmaar meer bij aan het 'nét niet' gevoel dat ik bij deze plaat krijg. Misschien dat onverzadigbare liefhebbers nog steeds een harde krijgen van de melodieuze black metal die hier gespeeld wordt, maar na jarenlang doodgegooid te zijn met vergelijkbare muziek, heb ik er de buik wel van vol. Een redelijk album, maar dat is in dit platgespeelde genre al lang niet meer genoeg.

Tracklist
1. Awaken
2. Rebirth Of The Nameless
3. Infernaliia
4. Revelation VI
5. Grimheim
6. After The Wolf (Do Dead Men Follow)
7. S.I.N.
8. The Oaken Throne
9. The Soulless
10. Enter Omega
11. In Sanctum
12. Fire Leaps High
13. At The End Of Twilight