Natuurlijk zijn er wel aanwijzingen die de stigmatisering rechtvaardigen. Zo horen we stukken gesproken tekst, een verscheidenheid aan instrumenten, waaronder een fluit en piano, duren de nummers (op Focus On Acid) na allen langer dan vijf minuten en doen enkele gitaarsolo’s wel erg progressief aan.

Daar blijft het echter bij. De complexiteit die het genre juist kenmerkt, mis ik op Unravel. De riffs zijn zelfs vrij simpel, evenals de songstructuren. Enige uitzondering daarop is het afsluitende, tien minuten durende epos Air. Hierin zit veel afwisseling en de vocalen van Leon Brouwer van The Barstool Philosophers geven het nummer extra cachet. Iets dat op de andere tracks ontbreekt. Zangeres Aniek Janssen heeft een hele behoorlijke stem, maar kan de kar in haar eentje niet trekken, omdat haar variatie te beperkt is.

Unravel is een heel aardig plaatje dat zeker z’n momenten heeft. Neem het meeslepende Hidden, met heerlijk gitaarspel en fraaie zanglijnen. Zo zijn er nog wel enkele momenten aan te wijzen waaruit blijkt dat de bandleden over de nodige talenten beschikken. Toch vind ik dat de Limburgers nog moeten groeien om in de toekomst met een échte knaller iedereen om ver te blazen. De toevoeging van een zanger zou daar zeker aan bij kunnen dragen.

Tracklist:
1. Starting To Unravel
2. Creation
3. Sleepless Lullaby
4. Focus On Acid
5. Black & Blue
6. Hidden
7. Undone
8. Air