Laten we bij het positieve beginnen. Men heeft namelijk een product weten af te leveren dat professioneel klinkt en buitengewoon netjes is afgewerkt. Het artwork is behoorlijk verzorgd en de productie is netjes.
Men opent met het titelnummer. Gelijk vallen de saaie mompelende vocalen van zanger Texas op. Gelukkig herpakt hij zich in het refrein en zingt het nummer behoorlijk goed uit. De stijl in het nummer valt te omschrijven als hard rock. Hier en daar komen wat punky invloeden voor of een metalen uitbarsting, maar rocken lijkt de grootste passie van de heren.

Het daaropvolgende nummer Calling speelt zich meer in de metalen contreien af en wordt gekenmerkt door enkele wanstaltig slechte zanglijnen. Gauw vergeten dus. Als het derde nummer van start gaat, dat de misplaatste titel Dragons Rule Tthe Night heeft meegekregen, is de verwarring compleet. Het nummer opent met een intro dat relateert aan klassieke hard rock, maar men verpest het vervolgens grondig met een afgrijselijk punky melodietje. Het nummer is dan ook voornamelijk gebouwd op punkstructuren en slechts in de zangpartijen komen de hard rock invloeden nog voor.

De band sluit het af met twee covers. De eerste komt van The Ramones in de vorm van Pet Sematary. Muzikaal wordt het naar behoren uitgevoerd, maar de zanger slaagt erin om de tekst nog onverstaanbaarder te vertolken dan men op de klassieker zelf al deed.
Afsluiter Ace Of Spades komt natuurlijk van Motörhead en deze versie is best geslaagd te noemen.

Een mini cd met dus twee faliekante missers en één redelijk nummer. De covers zijn heel behoorlijk maar daar breekt men ook geen potten mee. Men mag wel eens op zoek gaan naar wat men nu eigenlijk wil met deze band, aangezien het gebodene zowel in kwaliteit als stijl enorm verschilt.
Rare jongens, die Finnen.

Tracklist
1. Heartbreak Ridge
2. Calling
3. Dragons Rule The Night
4. Pet Sematary
5. Ace Of Spades