Nu ze uit elkaar zijn, heb ik me met enige droefheid nog eens op hun, naar mijn mening althans, beste album geworpen, namelijk Obsolete (ik denk dat mocht er ooit een poll komen met de vraag wat nu hun beste was, het een tweestrijd zou worden tussen deze en Demanufacture).

Het album begint brutaal met zwaar rondrollendr drums en kurkdroge staccato riffs, gevolgd door Burton's verwoestende stem..."Shock" is begonnen, en de luisteraar wordt tegen de muur gedrukt door al het geweld. Wat opvalt ten opzichte van Demanufacture en ook Obsolete is dat hun geluid nog nooit zo droog heeft geklonken (het is wel een veel organischer album dan bv. Demanufacture, maar de drums, gitaar en bass klinken toch zeer scherp als het ware).

"Edgecrusher" krijgt wat leuk gescratch van de Mexicaanse DJ Zodak, maar vooral de zeer lage bass tijdens de noten klinkt gaaf, een leuk nummer, live zeer lekker, maar eigenlijk, er nu oip terugkijkend en vergelijkend, zeker niet het beste van deze cd. Een presoonlijk favoriet is het daaropvolgende nummer, "Smasher/Devourer", met veel tempowisselingen, double bass, vetter riffs en Burton's geniale uitaheln, varierend van vervarrlijk gegrom tot wondermooi gezang.

Het album bloeit op melodieus vlak open met "descent", een mooie track waarin getoond wordt dat de mannen van Fear Factory kunnen variëren. Een zeer leuk middenpunt, rustig en verfrissend...niet dat het lang duurt, want voor we het goed en wel beseffen brengt "Hi-tech Hate" ons, mits een moordende riff en enkele double bass salvo's van Herrera weer bij de harde realiteit. Dit is het eerste deel van het "donkere en heavy drieluik op het album, gaande over de vernietiging van de mens, want door de teksten loopt een duidelijke leidraad, en we zijn nu in het deel belandt waar de mens het (bijna) moet laten afweten in zijn strijd tegenover de machine. Deze donkere gedachte vindt zijn hoogtepunt in "Obsolete" (Dominate as to erase/wiping man off Earth's face now), een in mijn ogen miskend machtige song, met subliem drumwerk van Herrera en zeer krachtige zang van Burton.

Er is echter hoop, de mensheid heeft zijn fantasie, zijn emoties, en die kunnen hem redden...dit wordt verteld in de twee bloedmooie songs "Resurrection" en het voor Fear Factory zeer gevoelige en experimentele "Timelessness".

Waarom vindt ik dit nu het beste Fear Factory album? Om de simpele reden dat het hun meest gevariëerde blijkt te zijn. Plaats "freedom or fire" naast "timelessness" en je ziet perfect Fear Factory's veelzijdigheid. En buiten dit, trekt de sfeer en het geluid van dit album me, om die onverklaarbare reden die we allemaal wel kennen, aan...

Jammer dat ze gesplit zijn...

1. Shock
2.Edgecrusher
3.Smasher/Devourer
4.Securitron (police state 2000)
5. Descent
6. High-Tech Hate
7. Freedom or fire
8. Obsolete
9. Resurrection
10. Timelessness

Koop deze cd nu bij Bol.com