Het album start vervaarlijk met heerlijk ritmisch Meshuggah gitaarwerk met het bekende hoekige drumwerk en de vette grunt. Na enkele minuten razernij beginnen de muzikanten echter weer die merkwaardige melodieuze passages op te borrelen. Fascinerend. Deze passages luister je overigens best met de hoofdtelefoon om het aantal subtiele geluiden beter te horen. Van typische metalsongs met een kop en een staart kan je eigenlijk niet spreken en je moet dit album dan ook bevatten als één uitgebreide soundscape. Wees overigens wel gerust: er is genoeg melodie en variatie ingebouwd om de wat meer mainstream-liefhebber ook over te halen.
Maar ik zou geen reviewer zijn als ik niet te zeiken had. Bij deze mijn pis: het drumgeluid is te klinisch machinaal en dat werkt af en toe storend, sommige interessante passages mochten nog verder worden uitgebouwd, dé geflipte gitaarsolo ontbreekt en soms lijkt het of een oude melodie van “Polars” opnieuw gebruikt wordt. Maar dit is weer een stap vooruit voor onze Nederlandse vrienden en samen met labelgenoten Gojira, Scarve, Theory In Practice en Non Human Level zijn ze de uithangborden voor iedereen die muziek wilt voelen in de onderbuik maar ook intellectueel wilt worden uitgedaagd.
Tracklist:
1. Drive
2. Regenesis
3. Denying Gravity
4. Illumination
5. Stream of Consciousness
6. Upwards
7. Circular
8. Millstone
9. Touching the Absolute
10. Surreal State of Enlightenment
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
