Vorig jaar werd ik door een mede-Iron Maiden liefhebber gewezen op het debuutalbum van Machine Men. Deze Finnen hadden een album opgenomen wat overduidelijk geïnspireerd was door de solo-escapades van Iron Maiden zanger Bruce Dickinson, en dan met name de Accident Of Birth en Chemical Wedding albums. Inmiddels heeft de Finse band een platendeal met een groot label getekend, en ligt rond deze tijd hun tweede album in de winkels.
Mocht Machine Men af willen van de vergelijking met Bruce Dickinson, dan zijn ze zeker niet goed bezig. De nummers op Elegies klinken namelijk net als op voorganger Scars & Wounds als een Bruce Dickinson solo album, maar dan met een zanger die wat wegheeft van Tobias Sammet van Edguy. Ook de cover van het Dickinson-nummer Freak helpt natuurlijk niet echt als ze niet met hem vergeleken zouden willen worden.
Wat we dus hebben zijn vrij compacte heavy metal songs (het gemiddelde ligt op 4 1/2 minuut), die allemaal vrij goed in het gehoor liggen, en weinig tierelantijnen bevatten. Midtempo en ballad-esque nummers (zoals het erg mooie From Sunrise To Sunset, met een gastoptreden van ex-Apocalyptica cellist Max Lilja) voeren de boventoon, met hier en daar nog een iets sneller nummertje, bijvoorbeeld zoals het openingsnummer. Met zanger Toni hebben ze een goede man in huis gehaald, die zoals gezegd wat aan Tobias Sammet van Edguy doet denken, maar met naar mijn mening een iets betere stem. Of hij dit live ook kan waarmaken moet ik echter nog ondervinden. Wat echter aan de nummers scheelt is dat ze nergens echt je weten te pakken. Er mist net een ingrediënt, wat bij de artiesten waar ik Machine Men eerder mee vergeleek wel aanwezig is. Toch kunnen liefhebbers van eerdergenoemde artiesten ook wel met Elegies uit de voeten, net als iedereen die van moderne heavy metal houdt.
Tracklist:
1. Falling
2. Dream & Religion
3. Apathy
4. Back From The Days
5. The Traitor
6. October
7. Daytime Theatre
8. Doors Of Resurrection
9. From Sunrise To Sunset
10. Freak
