Misschien heb ik er geen verstand van. Misschien snap ik er gewoon geen zak van. Misschien ben ik overwerkt, doof, of gewoonweg te stom. Misschien moeten we voor dit soort cd's maar een dertienjarig meisje aannemen die wél haarfijn uit kan leggen wat er zo 'dark' en duister is aan deze muziek. Ik zal het
fingerspitzengefühl
wel missen.

Wat je ook wilt beweren, het Italiaanstalige bandje Rossometile is niet zo dark als de 'alternative dark rockband' wil doen geloven. Op de acht tracks tellende demo "Ultimaria" staan nummers die in de verte wel iets doen denken aan HIM en consorten, maar over het algemeen is Rossometile best wel happy. Zal vast iets te maken hebben met de blije toetsenpartijen.

Rossometile is ook niet zo zwaar. Vederlichte ballades hebben de overhand, dat het collectief moet doorgaan voor rockband hoor je voornamelijk aan de versterkte maar gelikte gitaarsolo's die zo nu en dan de kop opsteken. Doet niets af aan de kwaliteit overigens. Zangeres Tiziana Nucera heeft een zachte, vriendelijke en godzijdank niet te uitbundige zangstem. En dan is het een ruim half uur goed vertoeven.

Nu dan eens voor de laatste keer; Rossometile is niet 'dark'. Maar wel erg prettig voor het gehoor.

Tracklist:
1. Onde
2. Luci sulla Luna
3. Sole che cammini
4. Con le lacrime
5. Ripetizione
6. Ultimaria (1)
7. Ultimaria (2)
8. Quando partii…