De vorige cd van het Duitse Paragon werd niet goed ontvangen door degene die 'm toen besprak. De power metal was gewoon té cliché. Nu is de nieuwe cd Revenge in handen van een echte power metal-fan, dus wie weet of ik een andere mening heb over deze band. Maar niet voordat ik heb gemeld dat band alweer cd's uitpoept sinds 1994 en dat Revenge de zevende is.
Jaja, na één luisterbuurt concludeerde ook ik dat de muziek wel erg cliché is. Er wordt van het soort power/heavy metal gespeeld die totaal niks toevoegt aan de rest. Maar ze brengen het wel op de manier waarop mijn hart sneller gaat kloppen. Tijdens de eerste drie nummers (de snelle "Impaler" en "Assasin" en mid-tempo "Traitor") worden er melodiëen, refreinen en solo's gespeeld precies zoals ik het horen wil. "Master Of The Seas" is de vroege '9+ minuten' epic, die ook alweer lekker in elkaar zit. En tot aan het laatste "Empire Of The Lost" wordt er vrolijk doorgerost zonder in de herhaling te vallen. Vergeleken met de vorige cd The Dark Legacy is Revenge qua tempo een gevariëerde plaat geworden. Het nummer "The Gods Made Heavy Metal" is inderdaad een (geslaagde) cover van Manowar.
Toch zijn de nummers zelf totaal niet vernieuwend en er zal hier en daar best wel eens gejat zijn. "Traitor" is zelfs een regelrechte kopie van Accept's "Balls To The Wall"! Revenge is echt een cd geworden die gemengde gevoelens bij me achterlaat. Ik zet 'm zelf graag nog een keertje op. Maar dat is omdat de cd alleen voor de echte die-hard fan van het genre bedoelt is. Nieuwe zieltjes zal de band er echt niet mee winnen.
Trouwens, ik kwam er nog net op tijd achter dat Tom Naumann van Primal Fear de solo van "Impaler" heeft ingespeeld. Geen wonder dat ik dat al de beste solo van de cd vond!
Tracklist:
1. Intro/ Impaler
2. Assasins
3. Traitor
4. Masters Of The Sea
5. Revenge
6. Symphony Of Pain
7. Beyond The Veil
8. The Battle Rages On
9. The Art Of War
10. Empire Of The Lost
11. The Gods Made Heavy Metal
