Het siert Twilight Guardians dat niet altijd de meest voor de hand liggende keuzes gemaakt worden. Solo's hoeven niet exact te klinken als de intro én het refrein van een nummer (maak dat Timo Kotipelto eens wijs) om een aanstekelijk geheel te vormen. De melodieuze haast metal, die wat weg heeft van een Ecliptica met Malmsteen én Romeo als gastmuzikanten, is ontzettend catchy en energiek maar ook doorsponnen met lichtelijk onorthodoxe solo's en passages. Wat erg verfrissend werkt.

Powermetal valt of staat bij een passende vocalist. De heldere maar niet te hoge stem van Vesa Virtanen draagt de zanglijnen voldoenend. Zijn prestaties lijken ook te stijgen met het verloop van het album, wat meneer Strooper van de sectie Economie, Management en Organisatie altijd progressief stijgend noemt. Een geweldige term.

Nu bands steeeds meer van het Stratovarius-erfgoed afbuigen en al dan niet geslaagd gaan experimentere, groeit het gemis naar een band die de honger naar meer vervult zoals Sonata Arctica die heeft achtergelaten. Twilight Guardians kan dat gat moeiteloos vullen. Of zoals dichter Tom van Deel al eens terecht opmerkte: "Dat is nog nooit vertoond, wordt met een acht beloond."

Tracklist:
1. Weak Generation
2. The Next Call
3. Search For Grace
4. Angels
5. King Of The Wasteland
6. Time Has Come
7. Farher's Cave
8. Rocka Rolla
9. The Wraith
10. Hellward