Enforced is een van die moderne thrash-bands die zich het geluid van de jaren tachtig hebben toegeëigend zonder ouderwets of cliché te klinken. Het is niet de eerste keer dat hier dergelijke lof toegekend wordt; wat dat betreft is de thrash-liefhebber de laatste jaren (decennia, eigenlijk) flink verwend. De meest recente full-length War Remains (2023) van dit uit Richmond, Virgina afkomstige vijftal stond op menig album-van-het-jaar-lijstje (waaronder het mijne) en het komt voor velen dan ook als een prettige verrassing dat er al zo snel een opvolger uitkomt.

Op de nieuwe schijf A Leap Into The Dark, een ep met vier nieuwe nummers en twee covers, blijft Enforced trouw aan de bekende sound van kwalitatief hoogstaande, snelle en agressieve crossover thrash. Een Enforced-release bevat eenvoudige maar effectieve composities, gespeeld met een fikse dosis agressie en energie, goede en aanstekelijke riffs en een uitstekende productie. Drie puike thrash-platen produceerde de band reeds en met A Leap Into The Dark voegt het daar een puike ep aan toe.

Hoewel Enforced ook nu weer trouw blijft aan de bekende formule, wordt het nergens saai. Dat komt vooral omdat de heren voldoende variatie aan weten te brengen en veelvuldig de randen van het genre opzoeken. Ze laten daarbij duidelijk merken dat ze hun klassiekers kennen en dat ze over de vaardigheden beschikken om eerbetoon niet om te laten slaan in ordinair knip-en-plakwerk.

Zo drijft de midtempo thrasher Betting On The End op een Sepultura-achtige heavy groove, voortgejaagd door een simpele, maar effectieve thrash-beat. Deafening Heartbeats is daarentegen razendsnel en intens, met een duidelijke (vroege) Slayer-vibe, compleet met gierende gitaarsolo en drumfills uit het Dave Lombardo-boek der thrash-drummers. Casket is de enige van de nieuwe songs die je als typisch crossover zou kunnen bestempelen: rammen en gas d’rop, van begin tot eind. Dit is korte en zéér krachtige punkthrash, met als extraatje een grommende bas die de vloer doet trillen.

De enige tegenvaller onder de vier oorspronkelijke tracks is A Leap Into The Dark. En dat is niet toevallig, want hier probeert de band allerhande stijlen te combineren in een enkele compositie, wat niet helemaal lukt. Hier ontbreekt de heldere eenvoud en doelmatigheid die de andere songs kenmerken-. Je krijgt de indruk dat de band hier gewoon te veel probeert te doen, hoewel het zeker een aantal goede elementen bevat. Zo kan de knipoog naar de death-thrash van de eerste Death-albums in de openinsgriff mij wel bekoren en vormt de slowdown naar een trage, slome groove een krachtig en opwindend slot.

De twee laatste tracks zijn covers: Deadly Intentions komt van het Obituary-album Slowly We Rot en The Chase Is On is van de Britse eighties hardcorepunkband English Dogs. Het zijn aardige bewerkingen van de originelen, beide een klassieker in hun respectievelijke genre, maar voegen wat mij betreft niet per se heel veel toe.

A Leap Into The Dark biedt niet veel nieuws onder de zon, maar bevat aanstekelijke thrash die je voortdurend laat hoofdknikken - óók na herhaalde luisterbeurten. De productie, in de capabele handen van Arthur Rizk (Blood Incantation, Power Trip, Kreator), is vol en vet en weet de diverse aspecten van Enforceds klassieke thrash-sound goed en helder weer te geven zonder dat ruwe, agressieve randje dat goede thrash kenmerkt te verliezen. Je weet wat je krijgt bij Enforced, maar dat is in dit geval niet negatief bedoeld. De band doet wat het altijd doet, maar ook nu weer ietsje beter dan de vorige keer.

Tracklist
1. Betting On The End
2. A Leap Into The Dark
3. Deafening Heartbeats
4. Casket
5. Deadly Intentions (Obituary-cover)
6. The Chase Is On (English Dogs-cover)