Het Italiaanse eenmansproject Abstract Void is zeker geen alledaags verschijnsel binnen de blackmetalscene. Dit project van het anonieme individu B.M. heeft weinig tot niets te maken met de traditionele, misantropische klanken waarmee het genre in de jaren negentig furore maakte. Dat wordt al duidelijk voor iedereen die langer dan één tel een blik werpt op de werkelijk spuuglelijke hoes van Wishdream, het derde album van Abstract Void. En inderdaad: B.M. dompelt de gruizige blackmetalriffs en weggemoffelde screams het liefst onder in een bad van synthklanken. Dat doet de beste man op een buitengewoon verdienstelijke wijze overigens. Voorganger Back To Reality (2018) kon destijds op een lovende recensie rekenen.

Dat de combinatie van melancholische blackgaze en spannende synthwave uitstekend kan uitpakken, is de afgelopen jaren wel duidelijk geworden. Bands als Violet Cold, Progrenie Terrestre Pura, Germ en Mesarthim hebben bewezen dat deze op het eerste gezicht nogal vreemde hybride bijzonder fijne resultaten kan opleveren. Dat Abstract Void zich zeker kan meten met dergelijke gezelschappen, blijkt al uit de verrukkelijke openingstrack Forward To The Past. Het nummer begint met heerlijk sprankelende keyboardlijnen, om dan middels aanzwellende drumroffels te culmineren in een zalige blackwavetrack, die aan alle kanten wordt omhelsd door euforische synthwavegolven.

Wishdream is een wat uitgebalanceerder album dan de nogal wilde en onstuimige voorgangers. Het is goed te horen dat de persoon achter Abstract Void veel tijd heeft gestoken in de composities, die spannender en dynamischer zijn. Vooral het eerste gedeelte van Wishdream is daardoor ijzersterk. De composities bevatten regelmatig fraaie rustmomenten, waarop dromerige synthwave vrij spel krijgt. Het middenstuk van Storms zorgt bijvoorbeeld voor een mooi moment van bezinning. Stapsgewijs bouwt Abstract Void vervolgens weer toe naar de kenmerkende hybride van synthwave en blackgaze. Het uitstekende Beyond The Horizon volgt een soortgelijke aanpak.

Ondanks de pluspunten is Wishdream wat minder speciaal dan zijn voorgangers. Het kan er natuurlijk mee te maken hebben dat deze combinatie van stijlen inmiddels wat minder uniek is dan enkele jaren geleden. Maar toch valt tijdens de tweede helft van het album op dat bepaalde onderdelen niet helemaal lekker zijn uitgewerkt. Zo klinken de drums (die zo te horen uit een kastje komen) wat gekunsteld. Dat werkt vooral voor de snellere passages enigszins storend. En hoewel de keyboardklanken en zware gitaren meestal goed in balans zijn (de nadruk ligt overigens duidelijk op het eerstgenoemde instrument), zitten ze elkaar een enkele keer wat in de weg. Zo contrasteren de wat strakkere staccatoriffs in Impermanence op niet al te prettige wijze met het rijkelijk gelardeerde toetsenwerk.

Desondanks biedt Abstract Void meer dan genoeg moois om de liefhebbers van deze specifieke kruisbestuiving tevreden te stellen. Metalpuristen kunnen beter in een grote bocht om dit album heen lopen. Die zullen de muziek net zo afstotelijk vinden als de hoes. Wie het niet erg vindt dat black metal maar een klein bestanddeel van de muziek vormt (zo worden de blackmetalscreams vaak volledig overspoeld door hemelse keyboardklanken) en net zo graag bij Wolves In The Throne Room uit zijn dak gaat als bij Perturbator staat te swingen, zal genieten van dit ‘one man project from Planet Earth’.

Tracklist:
1. Forward To The Past
2. Storms
3. Midnight Heart
4. Beyond The Horizon
5. Impermanence
6. New Vision
7. Release