De titel laat weinig aan de verbeelding over, maar wie twijfelt, zal het door het (overigens prachtige) artwork bevestigd zien: Blut Aus Nord gaat zwaar de psychedelische kant op. De Franse, progressieve blackmetalband, waarvan zanger/gitarist/componist Vindsval sinds de oprichting in 1994 de belangrijkste vormgever is, kiest natuurlijk al sinds jaar en dag zijn eigen weg. De imposante discografie van de band bevat tal van pareltjes. Soms meer richting industrial neigend (The Work Which Transforms God, Deus Salutis Meæ), dan weer richting kolkende, psychedelisch getinte black metal (de geniale Memoria Vetusta-trilogie) en bij vlagen zelfs verrassend met experimentele ambient- en trip-hopinvloeden (de 777-reeks). De sound van het viertal is desondanks altijd direct herkenbaar, een kwaliteit die niet veel bands gegeven is.
Met Hallucinogen bouwt Blut Aus Nord dus nóg meer voort op zijn psychedelische invloeden. Desondanks is de plaat misschien wel de meest toegankelijke van de Fransen. Het album heeft namelijk een kristalheldere, krachtige productie meegekregen, waardoor de muziek minder zwaar en labyrintisch klinkt dan voorheen. Des te beter valt het briljante, meanderende gitaarwerk op. Dat is weliswaar meer gefocust dan op veel voorgaande werken, maar blinkt nog steeds uit in gelaagdheid en in verrassende, spannende wendingen. Neem bijvoorbeeld Mahagma, een van de hoogtepunten van het album. Het begin van de track alleen al is subliem, met een bijna meditatieve riff die gedrapeerd wordt over een spervuur aan blastbeats. Ook Haallucinählia valt op door zijn uitstekende gitaarwerk, dat alle kanten op kronkelt en met een fantastische, bijtende eruptie eindigt.
De nummers zijn ook minder gericht op pure black metal en laten in plaats daarvan een gemengder geluid horen. Wie niet beter zou weten, zou vermoeden dat Hallucinogen een poging is om bij een breder publiek door te breken. Zo zal het ingetogen, akoestische intermezzo halverwege Nebeleste niet snel op een andere plaat van deze Fransen terug te vinden zijn. Ook de kenmerkende blackmetalscreams van Vindsval zijn vrijwel volledig uit de muziek verdwenen. In plaats daarvan beroept hij zich op een soort esoterische, plechtige recitaties, die de mystieke sfeer van het album verder versterken. De totaalsound is dus minder duister en valt bij vlagen zelfs te karakteriseren als sereen en harmonieus. Het is een groot contrast met de nachtmerrieachtige en verstikkende voorganger Deus Salutis Meæ.
Hoewel de krachtige sound en de vernieuwende invloeden Hallucinogen tot een interessante luisterervaring maken, is deze nieuwe telg niet het beste werk van Blut Aus Nord. Het ontbeert de plaat aan de intensiteit die van The Mystical Beast Of Rebellion en Memoria Vetusta III: Saturnian Poetry meesterwerken maken. Desondanks is ook deze full-length weer een fraaie aanvulling op het oeuvre van de Fransen. De abstracte soundpaletten van Blut Aus Nord fascineren en begeesteren. Muziek om in te verdrinken.
Tracklist:
1. Nomos Nebuleam
2. Nebeleste
3. Sybelius
4. Anthosmos
5. Mahagma
6. Haallucinählia
7. Cosma Procyiris
