Godmiljaar! The Battle Of Yaldabaoth is een plaat die in september al is uitgebracht, maar even is blijven liggen op de stapel. Welnu, drie compleet gestoorde Britten brengen de meest extreme metalplaat uit van 2019. U leest het goed. Een driemansformatie gaat aan de haal met de titel en zorgt voor een muzikale explosie die gelijk staat aan een op hol geslagen kudde Afrikaanse savanneolifanten.
Voor de lezers die zich afvragen waar de titel op slaat: Yaldabaoth is de schepper van de materiële wereld in een vroegchristelijke stroming (gnostiek) uit de eerste eeuwen van onze jaartelling. De beste knakker noemen ze in het platonisme dan weer Demiurg. Lekker interessant ook allemaal. Het fantastische artwork laat zien dat er in ieder geval met oog voor detail is gewerkt. Ook muzikaal heeft het extreme deathcore-trio behoorlijk wat op te biechten.
De dubbele baspedalen van Aaron Kitcher gaan tijdens opener Childbrewer tekeer als een stel overhitte, rokende machinegeweren. Diezelfde drummer brengt tevens hyperblasten naar een hoger niveau. Wat een snelheid zeg! Spastische tempowisselingen zijn op het lijf geschreven voor de bezeten, demonische zang van Dickie Allen. Als een vis in het water spuwt hij zijn ziekmakende vocalen over het bombastische geweld uit. De elektronische toevoegingen overprikkelen het brein vervolgens op volle toeren. Bizar wat er allemaal te horen is. Tijdens single Tree Bastards doen de heren er nog een schepje bovenop. Alsof Cattle Decapitation, Anaal Nathrakh, Cephalic Carnage en Benighted met elkaar een muzikale spierballen-battle uitvechten. De grunts, gutturals, vingervlugge snarenplukkerij en het utopische drumwerk stuwen nummers als Ov Sacrament And Sincest, Feast Ov Goreglutton en het woest stampende Empusa: Queen Of The Damned naar ongekende hoogte.
Met veertien nummers die gemiddeld rond de vierenhalve minuut klokken, is het een hele kluif om de bijna zestig minuten verpulverende, malicieuze brok in één keer tot je te nemen. Ook ondergetekende moest de eerste paar luisterbeurten even wennen, maar eer het duivelsgebroed zijn plek kreeg, was ik dan ook verkocht. Swinaecologist en titelnummer The Battle Of Yaldabaoth zijn perfecte voorbeelden van de veelzijdigheid en goede opbouw die Infant Annihilator toepast. De gastbijdrages van onder andere Alex Terrible (Slaughter To Prevail) en Alex Teyen (Black Tongue) zijn degelijk en logisch. Muzikaal valt de appel niet ver van de boom.
Dan hebben we nog de ziekmakende, over de top-teksten. De gemiddelde goregrindband zou er zijn met stront besmeurde handen nog vanaf trekken. Maar zoals de band zelf ook te kennen heeft gegeven, moeten we het allemaal niet al te serieus nemen. Hoewel er echt wel aan de nodige knoppen is gedraaid om alles wat we horen te kunnen bewerkstelligen, is er met The Battle Of Yaldabaoth een bijzonder werk afgeleverd door Infant Annihilator. De vraag die nog blijft staan is of de heren de prestaties ook live kunnen waarmaken. Tot op heden beperkt de band zich louter tot het maken van studio-albums. Dit album zorgt ongetwijfeld voor nieuwsgierigheid.
Tracklist:
1. Childbrewer
2. Tree Bastards
3. The Kingdom Setteth Lonely Beneath Thine Hollowed Heavens
4. Ov Sacrament And Sincest
5. Feast Ov Goreglutton
6. Plaguebearer
7. Swinaecologist
8. A Rape Of Sirens
9. Empusa: Queen Of The Damned
10. Ere The Crimson Dawn
11. Thy Faith, Thy Oblivion
12. The Battle Of Yaldabaoth
13. Necropocalypse
14. Paedophilic Legacy
