Gost is het synth/darkwave-soloproject van een Amerikaan die zichzelf Baalberith noemt. Misschien vraag je je af waarom dit album dan wordt gerecenseerd op een site als Metalfan.nl. Daar zijn wel redenen voor. De voornaamste is dat de elektronische muziek duidelijke invloeden van black en industrial metal bevat. Een andere reden is dat de band op het moment van schrijven door Europa tourt met blackmetalgrootheden Mayhem en Gaahls Wyrd. Hoewel dit een typische combinatie is, toont het wel aan dat de muziek ook (black)metalfans kan bekoren.
Het album opent met erg snelle black metal. Als je niet beter weet, zou dit zo het begin van een matige blackmetalplaat kunnen zijn. De drumbot wil alle snelheidsmeters verbreken en eroverheen wordt gekrijst. Erg gedenkwaardig is het niet. Het nummer gaat niet echt subtiel over in relaxte synthwave, maar dat is eigenlijk geen probleem. Het eindigt met een combinatie van beide invloeden en dan komt de muziek echt tot zijn recht. De industrial klinkende black metal is tegelijk hard en melodieus. Het duidelijke elektronische karakter van de muziek laat het voelen als bijvoorbeeld Dawn Of Ashes, terwijl de stampende chaos doet denken aan Anaal Nathrakh. Andere nummers waarbij deze invloeden fijn worden gemixt, zijn onder andere Wrapped In Wax en Severance. De blackmetalvocalen en de repetitieve darkwavebeat zorgen voor een unieke combinatie waarbij de drang om te dansen en om te headbangen bijna gelijk opgaan.
Waar Gost er niet helemaal in slaagt om de passages met enkel black metal goed te laten klinken, lukt dit wel met synthwave en darkwave. Zo zijn Bloody Roses en Dreadfully Pious erg fijne oorwurmen. De zuivere stem lijkt heel erg op de zang van Depeche Mode, een band die sowieso een erg duidelijke invloed is op de muziek. Andere bands die te binnen schieten, zijn She Wants Revenge en Covenant. De composities bouwen voort op een repetitieve beat, waarover elektronische partijen zijn gesampled. Dit resulteert in een industriële sfeer die goed tot zijn recht zou komen in een slecht verlichte, verlaten fabriek. De sfeer blijft continu lekker duister. Hardere metalpassages komen en gaan en het is lastig te voorspellen wanneer ze in nummers voorkomen. De overgangen zijn niet altijd geweldig, maar de muziek weet desondanks een redelijk coherent geheel te blijven.
Mensen die niet afkerig zijn van drum and bass, techno, dubstep of andere verwante elektronische muziekgenres moeten deze plaat zeker een kans geven. Hoewel de voorgaande plaat Possessor de verschillende invloeden iets beter vermengt, is Valediction een lekker album geworden. De muziek is bij vlagen dansbaar, maar de donkere sfeer blijft gewaarborgd. Niet alle nummers zijn hoogvliegers en de gelijkenis met Depeche Mode is op bepaalde momenten iets te sterk, maar dat zijn overkomelijke minpuntjes. Fans van bands als Perturbator en Combichrist zullen Gost waarschijnlijk kunnen waarderen, maar ook iedereen die zin heeft in een experimenteel uitstapje zou Valediction een kans moeten geven.
Tracklist:
1. Relentless Passing
2. Wrapped In Wax
3. Dreadfully Pious
4. Timeless Turmoil
5. Bloody Roses
6. The Call Of The Faithful – Faithless
7. She Lives In Red Light – Devine
8. Ligature Marks
9. Push
10. Severance
