Scimitar is een formatie uit Canada, die melodieuze death metal met pagan- en folkinvloeden maakt. De groep laat zich inspireren door grote acts als Amon Amarth en Ensiferum. Het kwartet is opgericht in 2008, maar is nooit heel actief geweest met het uitbrengen van materiaal. Tot op heden heeft Scimitar nog maar één album en twee ep's op zijn naam staan. Met Shadows Of Man brengt de groep nu zijn tweede full-length uit.

De schijf telt negen tracks, die door de groep zelf zijn geproduceerd. Meteen blijkt dat een fors mankement te zijn, want de dunne en blikkerige productie trekt een hoop kracht weg uit de composities. Dat is jammer, want Scimitar speelt met leuke ideeën, maar die komen hierdoor wat minder goed uit de verf.

De plaat begint met het instrumentale State Of Nature. Hierin vind je sfeervolle gitaarpartijen die terug doen denken aan vervlogen Keltische tijden. Ondanks dat het allemaal vrij simpel is qua opzet, klinkt het nog aardig. Wanneer het opvolgende Knights Collapse ingezet wordt, krijg je meer te horen waar Scimitar voor staat, namelijk epische tonen, aangevuld met het gegrom van vocalist Angus Lennox. Opvallend is dat hij komt met een soort mengeling van rap- en deathmetalvocalen. Het is een interessante invalshoek, maar de uitvoering is een beetje eenvoudig en weinig overtuigend.

Dat blijkt ook het probleem van Scimitar te zijn. De muziek is weinig overtuigend. Het talent is er ergens wel, maar de songs hanteren allemaal vrij eenvoudige tempo's en zijn nergens uitdagend. De melodieuze leads van gitarist Jesse Turner en Noel Anstey hebben hun charme en weten de muziek wat opzwepender te maken, maar het wat saaie drumspel en het niet overtuigende gebrul van Lennox doen hier afbreuk aan. Daarnaast hanteert de groep vaak een laag en weinig enerverend tempo, waardoor de composities snel gaan vervelen.

Het is ook vrij duidelijk dat Scimitar een band is, die nog op zoek is naar zijn eigen sound. De Canadezen experimenteren veel, waardoor elke track een ander karakter heeft. Waar in het ene nummer rap-achtige vocalen te horen zijn, heeft de andere track weer zwaar gebrul en waar het begin van de plaat zich meer richt op folk-achtige death metal, neemt naarmate het album vordert het steeds meer de vorm aan van generieke death metal, waarbij ook het tempo omhoog gaat. Het is opvallend dat Scimitar hierbij ook beter tot zijn recht komt. Zo is het opzwepende Shadows Of Man I - Imperium met gemak de beste track van de plaat. Ook de stevige Shadows Of Man II - Collapse is daarnaast een goede song.

Met zijn tweede plaat Shadows Of Man laat Scimitar horen nog lang niet klaar te zijn voor de wereldmarkt. Het is een band die er op los experimenteert en met frisse ideeën aankomt, maar deze nog niet om weet te zetten in goede composities. Het is vooral erg wisselvallig wat de groep laat horen. Het is jammer dat de formatie niet een betere producer heeft weten te strikken, waardoor de songs krachtiger en vitaler overkomen. Nu blijft het allemaal een net-niet-verhaal en dat is in het overvolle metallandschap niet genoeg.