Er is de laatste tijd een beetje een mini-hype ontstaan rondom het Canadese eenmansproject Unreqvited, een relatief nieuwe naam in de weelderig bloeiende post-blackmetal/blackgaze/post-rockstroming. Het is een project van de hand van 鬼, een Chinees teken dat ‘geest’ betekent. Nu moet ik zeggen dat ik sinds de aanfluiting het laatste Ghost Bath-album een beetje allergisch wordt voor dergelijke pseudo-mysterieuze hoogdraverij. De naam komt echter regelmatig voorbij op allerlei gespecialiseerde fora en in Facebook-groepen en inmiddels heeft Unreqvited ook de aandacht getrokken van de kleinschalige kwaliteitslabels Northern Silence Productions en Avantgarde Music. Vorig jaar verschenen zelfs twee albums. In april verscheen het goed ontvangen Stars Wept To The Sea, terwijl er sinds eind oktober alweer nieuw materiaal in de schappen ligt. De hoogste tijd dus om Unreqvited eens aan een evaluatie te onderwerpen.
Mosaic I: L'Amour Et L'Ardeur (het eerste deel van een tweeluik?) combineert lieflijk, Alcestiaans getokkel met Violet Cold-achtige euforie en Hypomanie-gedreven gruizigheid. Ver op de achtergrond horen we nog wat suicidal black metal - vooral in de monotone riffs en het weggemoffelde gekrijs - maar de voorgrond wordt overspoeld met vloedgolven aan etherische keyboardklanken en weelderige orkestratie. Het is het soort dromerige, meanderende mijmerblack vol emotionele diepgang waarvan menig genrepurist spontaan jeuk krijgt. Maar hoewel de combinatie van shoegaze, post-rock en atmosferische black metal inmiddels totaal niet meer vernieuwend is, maakt Unreqvited toch duidelijk dat er nog steeds veel schoonheid in deze kruisbestuiving te ontdekken valt.
In vergelijking met veel genregenoten heeft dit project een streepje voor vanwege de sterke opbouw van de nummers. Neem het zes minuten durende, volledig instrumentale Sunrise. Via aanzwellende orkestratie werkt de track toe naar een hoopvolle climax, om uiteindelijk weer af te bouwen naar weemoedig gitaargetokkel en samples van kabbelende beekjes. Ook Balance doet zijn naam eer aan dankzij de sterke balans tussen glooiende synthlijnen, breekbare pianomelodieën en zorgvuldig georkestreerde gitaaruitbarstingen. En het ruim dertien minuten durende, ambitieuze Permanence kent ook zeker zijn momenten, vooral in de heftigere passages.
Desondanks haalt Unreqvited met Mosaic I: L'Amour Et L'Ardeur nog niet het niveau van de absolute genregrootmeesters, zoals het eerder genoemde Alcest. Ook in vergelijking met de recentere eersteklasreleases van Violet Cold en Abstract Void blijft Unreqvited ietwat achter. De muziek is net iets minder spannend en sprankelend. Bovendien combineren de lieflijke pianoklanken af en toe wat ongemakkelijk met de drumritmes, waardoor de flow een beetje verdwijnt (in begin van Radiant bijvoorbeeld). De hype rondom dit project is dus niet geheel terecht. Tegelijkertijd houdt Unreqvited zich zeker staande in dit overvolle genre. Voor de onverbeterlijke romantici, die ook graag wegdromen met de meditatieve klanken van bijvoorbeeld Lustre, biedt Mosaic I: L'Amour Et L'Ardeur een welkome afleiding van de kommer en kwel in de wereld.
Tracklist:
1. Sunrise
2. Dreamscape
3. Radiant
4. Balance
5. Permanence
