Polar is een post-hardcoreband uit Londen. Het gezelschap brengt met Nova zijn vierde langspeler uit. Dat gebeurt via het Duitse Arising Empire. Het label biedt onderdak aan bands die voornamelijk hard aan de weg timmeren. Ook Polar is voor ondergetekende een relatief onbekende naam, maar wat research wijst uit dat er toch al een redelijke achterban is opgebouwd.
De twaalf nummers voldoen aan het verwachtingspatroon van de genre-omschrijving. Zo horen we met Devil en Adore vooral ongepolijste hardcore die door de rauwe, hese vocalen van Adam Woodford aardig in het gehoor ligt. Daarnaast bieden deze nummers ook wat momenten waarop het gas is teruggenomen. Die passages zijn voorzien van melodieuzere zang- en gitaarpartijen. Er is keurig binnen de lijntjes gekleurd, maar nergens echt pakkend. Drive en Prey schieten nog aardig uit de startblokken, maar vervelen al snel door herhaling en gebrek aan overtuigingskracht.
Sonder is een instrumentaal rustpuntje en alsof iemand behoefte heeft aan meer, is ook Dusk opgeofferd met nietszeggende, dromerige vrouwenvocalen onder begeleiding van pianoklanken. Intro Mcre telt met zijn vijfenveertig seconden ook niet mee, waardoor er slechts negen nummers overblijven. Dan moet je van goeden huize komen om een positieve indruk achter te laten. Tijdens single Midnight weten de Engelsen deels te voldoen aan die voorwaarde, maar het mag niet meer baten.
Twaalf kansen om indruk te maken, maar uiteindelijk blijft de luisteraar met honger achter. Bands die deze formule uitmelken, zijn er al genoeg. Alleen tijdens Midnight weet Polar me echt te bekoren. Het restant is te middelmatig of zelfs overbodig te noemen. Volgende klant graag.
Tracklist:
1. Mcre
2. Devil
3. Cradle
4. Drive
5. Adore
6. Sonder
7. Amber
8. King Of Kings
9. Prey
10. Dusk
11. Midnight
12. Brother
