Voor fans van Children Of Bodom was het zowaar even wachten geblazen op de opvolger van I Worship Chaos uit 2015. Niet dat de band overigens vier jaar heeft stilgezeten. Integendeel. Er werd volop getourd in - onder andere - het kader van het twintigjarige bestaan van debuutplaat Something Wild en met Daniel Freyberg werd een nieuwe gitarist gerekruteerd.
Hoewel de beginjaren volgens velen de absolute hoogtijdagen zijn voor de Finnen, is de band op alle voorgaande studioalbums nooit echt door de ondergrens gezakt. Niet elke plaat werd weliswaar lovend ontvangen, maar de kritiek sloeg zelden op de kwaliteit van het repertoire. Desalniettemin leek de sleet er behoorlijk op te zitten bij frontman Alexi Laiho en zijn manschappen, al toonden de laatste twee releases overduidelijke tekenen van herstel.
Met Hexed zet Children Of Bodom de stijgende lijn voort, al is dit tiende hoofdstuk in de discografie van de Finnen een ‘slow starter’. This Road, Under Grass And Clover en Glass Houses zijn stuk voor stuk prima tracks, maar missen nog de overtuigingskracht om de luisteraar echt bij de keel te grijpen. Dat verandert als met het sterke en sfeervolle Hecate’s Nightmare het tempo even omlaag wordt geschroefd. Hierdoor krijgt het album als het ware een herstart die uitstekend uitpakt.
Waar de gehele band vanaf dat moment een tandje bij lijkt te schakelen met Kicked In The Spleen en Platitudes And Barren Words, is de daaropvolgende titeltrack van een compleet andere orde. Wat begint als een standaard thrashnummer, mondt al snel uit in een meesterlijke tentoonstelling van neoclassicisme en virtuositeit met hoofdrollen voor zowel frontman Laiho als toetsenist Janne Wirman.
Dit niveau wordt daarna - bijna logischerwijs - niet meer geëvenaard. Desalniettemin wordt het album krachtig afgesloten met Soon Departed en een meer dan geslaagde heropname van Knuckleduster uit 2004. Van alle tracks komt deze het dichtst in de buurt van een coversong. Een echte cover ontbreekt overigens. Sterker nog: een maffe vertolking van een bekend nummer had zomaar het algehele niveau omlaag kunnen trekken.
Tekenen van slijtage en metaalmoeheid zijn al geruime tijd niet meer te herkennen bij Children Of Bodom. Hoewel Hexed over de gehele lengte misschien niet betoverend is, komt de band andermaal uitstekend voor de dag. Met een solide begin, een waanzinnig middenstuk en een sterk einde is dit tiende album een eindproduct waar de heren trots op mogen zijn en waar liefhebbers veel plezier aan zullen beleven.
Tracklist:
1. This Road
2. Under Grass And Clover
3. Glass Houses
4. Hecate’s Nightmare
5. Kick In The Spleen
6. Platitudes And Barren Words
7. Hexed
8. Relapse (The Nature Of My Crime)
9. Say Never Look Back
10. Soon Departed
11. Knuckleduster
