Bassist Linus Klausenitzer (Obscura), drummer Hannes Grossmann (onder meer Triptykon, Hate Eternal, ex-Obscura, ex-Necrophagist), gitaristen Christian Münzner (Eternity’s End, ex-Obscura) en Danny Tunker (Abhorrent, ex-Aborted, ex-God Dehtroned) en gitarist/vocalist Morean (Dark Fortress, Noneuclid) laten op Liquid Anatomy progressieve muziek horen in een extrememetaljasje. Gezien het grote aantal (ex-)leden van Obscura, zou je verwachten daar wel wat van terug te horen. Niets is echter minder waar. Hoewel er wel wat herkenbare elementen zijn (ook van Morbid Angel en Gojira), zijn het vooral de jaren zeventig en tachtig die opdoemen. Denk aan bands als Rush, Pink Floyd, Van Halen, The Police en Yes.

Juist die rustige momenten, die teruggrijpen op een ver verleden, maken veel indruk. Voorbeelden daarvan kom je tegen in Kernel Panic (een soort huwelijk tussen The Police, Yes en Scar Symmetry) en het prachtige titelnummer. Daartussenin zit As Decreed By Laws Unwritten, dat een stuk ruiger is met groovy deathmetalriffs à la Gojira en met name Morbid Angel. Daarin horen we niet de meest originele riffs, maar de track beukt er wel lekker groovy op los. Interessant om te vermelden is dat deze compositie is opgebouwd uit de vaste elementen van een katholieke mis. Ook Chaos, Theory And Practice bevat groovy deathmetalriffs. Dit keer à la Gorguts, maar dit nummer verrast halverwege met reggae-ritmiek. De ritmegitaarpartijen staan luid in de mix (van Hannes) en de master is aan de harde kant.

De heren maken het de luisteraar niet makkelijk met de vele experimenten. Behalve bovenstaande zijn er nog meer, zoals in Azagthoth, dat de eerste luisterbeurten wat richtingloos aanvoelt. Daar heeft In Turmoil’s Swirling Reaches ook last van. In beide gevallen komen er evenwel prachtige ideeën aan bod en na meerdere draaibeurten vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plek. Luister eens naar het drumwerk van Hannes en het harmonieuze gitaarspel in laatstgenoemde. Alle drie gitaristen spelen trouwens solo’s in dit nummer. En dan hebben we het nog niet over het zeer gevarieerde stemgeluid van Morean; van grunts tot melodieuze zang, van grimmige, bijna gesproken en verhalende passages à la Tom G. Warrior (Triptykon) tot verstaanbare extreme zang zoals Joe Duplantier (Gojira) die laat horen.

Er zit een groot verschil tussen de vredige, harmonieuze kalme passages en de ruige en drukke extreme passages. De heren dagen de luisteraar en zichzelf flink uit. Er lijkt soms geen samenhang te zijn. Toch zijn er verbanden, vooral met het debuut The Malkuth Grimoire (2015). Interstellar Boredom en Chaos Theory And Practice zijn een vervolg op Dyson Sphere, dat op het debuut staat.

Prijsstuk is het twintig minuten durende Rise Of The Cephalopods. In deze sequel van Funeral For A Continent (slotnummer op The Malkuth Grimoire) gebeurt van alles. Na een lange aanloop met getokkel en rock zijn er technische riffs (waarvan het geluid scherp en ongepolijst is) à la Obscura en Textures. Er komt van alles voorbij; van blasts tot een melodieuze climax.

Liquid Anatomy is een moeilijk te doorgronden werkstuk. De melodieuze passages liggen prettig in het gehoor, maar er zijn fases die veel minder indruk maken doordat ze rommelig klinken of ongemerkt voorbijgaan (Interstellar Boredom). Alkaloid experimenteert erop los, met een wisselend resultaat als gevolg. Er zijn interessante en memorabele ideeën, maar ook avantgardistische momenten die tot gemengde reacties leiden. Op technisch vlak is het imponerend wat je hoort, maar qua songwriting hebben de heren in het verleden bewezen beter te kunnen.

Tracklist:
1. Kernel Panic
2. As Decreed By Laws Unwritten
3. Azagthoth
4. Liquid Anatomy
5. In Turmoil’s Swirling Reaches
6. Interstellar Boredom
7. Chaos Theory And Practice
8. Rise Of The Cephalopods