De Amerikaanse, pacifistische punkband Anti-Flag staat al sinds de oprichting bekend om zijn politieke activisme. Zowel live als op plaat verkondigen de heren hun mening over imperialisme, racisme, klassenstrijd en mensenrechten en doen dit met wisselend succes. Op het podium staat het kwartet altijd garant voor een opruiend feestje, terwijl op plaat die energie niet altijd vastgehouden wordt. De laatste twee wapenfeiten, American Spring (2015) en American Fall (2017), klinken echter wel weer naar behoren en nu is daar American Reckoning, dat het "America"-drieluik afsluit.

Dat de platen van Anti-Flag nu meer impact hebben, heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat er genoeg in de wereld gebeurt waarover een politiek-gerichte punkband zich druk kan maken. Zeker in het thuisland van de groep is er genoeg aan de hand, waardoor de lyrics (bij wijze van spreken) zichzelf schrijven. Toch is American Reckoning niet een plaat die nieuw materiaal laat horen. Op het verse schijfje blikt Anti-Flag terug en steekt de groep zijn eigen meest memorabele nummers van de afgelopen twee platen in een akoestisch jasje. Als bonus komen daar drie covers bij van artiesten die de groep geïnspireerd hebben (John Lennon, Buffalo Springfield en Cheap Trick).

Op de covers na zijn er dus geen verrassingen voor de fans. Toch is het materiaal zeker de moeite waard. De nummers lenen zich namelijk prima voor een akoestische uitvoering. De samenzang van vocalisten Justin Sane en Chris #2 valt mooi samen en geeft de tracks een warm karakter. De muziek van Anti-Flag heeft al een hoog meezinggehalte en de gestripte versies versterken dit. The Debate Is Over (If You Want It), Trouble Follows Me en Brandenburg Gate klinken ontspannen, speels en nodigen uit tot meezingen, terwijl bij American Attraction en Racists de nadruk meer ligt op de boodschap.

Normaliter zijn akoestische heropnames vaak gemakkelijke zoethoudertjes die bands hun fans voorschotelen en met American Reckoning is dat niet anders. Toch weet Anti-Flag ermee te overtuigen. Dit komt door het spel van de muzikanten en de punkboodschap die verpakt is in catchy meezingers met fijn, ondersteunend gitaarspel. Tien tracks stellen echter niet heel veel voor. Zeker niet als drie daarvan covers zijn en deze drie ook niet heel veel afwijken van het origineel. Voor een band met een antikapitalistische instelling is dat wel een beetje opvallend en karig, maar dat neemt niet weg dat American Reckoning een fijn tussendoortje is tot er weer een nieuw album van de heren uitkomt.