Hoewel de lekker ouderwetse, stoffige hoes en de verwijzing naar het legendarische Judas Priest-album Hell Bent For Leather in de albumtitel al duidelijk maakt dat het Zweedse Spiders in de overvolle retro-scene opereert, had ik op voorhand niet gedacht dat Killer Machine zo’n verrukkelijk album zou zijn. Deze derde langspeler is mijn eerste kennismaking met het viertal uit Gotenburg. De groep bracht eerder Flash Point (2012) en Shake Electric (2014) uit, die beide via relatief kleine labels verschenen. Inmiddels heeft het gezelschap onderdak gevonden bij Universal Music en is Spiders klaar om de wereld te veroveren.

Met deze muziek moet de band een heel eind komen. Spiders klinkt heerlijk energiek en frivool. Zangeres Ann-Sofie Hoyles heeft een ontzettend fijn stemgeluid dat het midden houdt tussen Johanna Sadonis (Lucifer) en Elin Larsson (Blues Pills). Muzikaal gezien klinkt Spiders veel minder occult en wordt er vooral pretentieloos gerockt. Denk aan Airbourne, maar dan met een zangeres met ballen. Qua smeuïgheid van de melodieuze riffs en de gelikte solo’s doet Spiders ook wel denken aan het latere werk van Audrey Horne. Met vingerlikkend lekkere uptempo-nummers als Shock And Awe (de gedreven en stoere opener waarmee Spiders zijn visitekaartje afgeeft) en het frivole, pakkende Burning For You (heerlijk refrein en gelikte riffs) is het vrijwel onmogelijk om stil te blijven zitten.

Er staat bovendien geen enkel slecht nummer op Killer Machine. Ook wanneer het tempo wat naar beneden gaat, overtuigt de band dankzij de sterke, catchy riffs en de pretentieloze puurheid van de muziek. Zo blijft het titelnummer nog dagen rondspoken dankzij het zeer beklijvende refrein. Like A Wild Child is in essentie een poprocktrack, die me aan het betere werk van Aerosmith en Bon Jovi doet denken. Het opzwepende Swan Song ademt dan weer een punksfeer, met name dankzij de groezelige riffs. Welke kant Spiders ook opgaat, ieder nummer is even catchy. Met name het geweldige gitaarwerk valt op. Killer Machine staat vol met melodielijnen die zich comfortabel in het hoofd van de luisteraar nestelen en daar hun tent opslaan.

Hoewel Killer Machine vaak gedreven en stoer klinkt, met een hoog rock-‘n-roll-gehalte, verdient ook de zeer fraaie ballad Don’t Need You een eervolle vermelding. Hierin krijgt Hoyles de kans om zich te onderscheiden en dat doet ze met verve. Ze heeft misschien niet het grootste bereik, maar haar stem ligt prettig in het gehoor en haar enthousiasme werkt aanstekelijk. De manier waarop de ballad uitmondt in een vurige, uitgesponnen gitaarsolo is bovendien van grote klasse. Het afsluitende Heartbreak, met blues- en country-invloeden, valt op door het gebruik van de mondharmonica. Zo blijft Spiders van de eerste tot de laatste track boeien.

Killer Machine is een plaat die tot aan de nok gevuld is met absolute zomermuziek, die het met deze temperaturen ontzettend goed doet. Wie deze plaat in de auto opzet, moet niet gek opkijken als het snelheidsovertredingen regent, want de heerlijke muziek zorgt ervoor dat het gaspedaal als vanzelf dieper wordt ingetrapt. Ik kan niet wachten tot ik dit gezelschap een keer live kan bewonderen. Tot dan draait Killer Machine zeer regelmatig zijn rondjes.

Tracklist:
1. Shock And Awe
2. Dead Or Alive
3. Burning For You
4. Killer Machine
5. Like A Wild Child
6. Higher Spirits
7. Swan Song
8. So Easy
9. Don't Need You
10. Take What You Want
11. Heartbreak