Als Season Of Mist een band een contract laat tekenen die zich nog in een vroeg stadium van zijn carrière bevindt, dan hebben we doorgaans te maken met kwaliteit. Het label heeft daar namelijk over het algemeen een neusje voor. De zelfgetitelde ep uit 2016 is dan ook een prettige kennismaking. De twee nummers van die release zijn ook te vinden op de eerste full-length. Ze sluiten goed aan bij de rest van het songmateriaal.
Cloak moet het op To Venomous Depths niet hebben van originaliteit. Regelmatig duiken vergelijkingen met Tribulation op, zowel in het drumwerk, de raspende stem, de sfeer als de gitaarharmonieën. Andere namen die te binnen schieten zijn Satyricon (In The Darkness, The Path), Fields Of The Nephilim, Dissection en Watain.
In vergelijking met Tribuation staat de bas wat steviger in de mix en is het gitaar- en baswerk iets sludgier en zwarter getint. Het levert een wat zwaardere blackened deathrock op dan bij de Zweedse groep. Het niveau van die band wordt af en toe gehaald. Dat is bij vlagen het geval in To Venomous Depths/ Where No Light Shines, The Hunger (met welkome afwisseling in de vorm van een passage met clean getokkel), Beyond The Veil (met psychedelica zoals in The Formulas Of Death), het dansbare In The Darkness,The Path) en het prachtige slotstuk Deep Red. Within The Timeless Black komt pas echt tot zijn kracht in het tweede deel en in andere nummers gaan fases ongemerkt voorbij, deels doordat er niet veel variatie is.
De zang is over het algemeen onopvallend. Slechts in In The Darkness, The Path is deze in positieve zin opvallend. Vermeldenswaardig is dat er in bepaalde nummers een Mikael Stanne-ritmiek te bespeuren is (in To Venomous Depths/Where No Light Shines en In The Darkness, The Path. Ondanks dat de zang slechts als een soort derde ritme-instrument gebruikt wordt, past de extreme stem goed bij het karakter van de muziek. Het is echter het gitaarwerk dat de meeste credits krijgt. Er komen veel goede ideeën voorbij in de betere songs.
Of je deze schijf graag aan je collectie toevoegt of niet, ligt er vooral aan of je originaliteit belangrijk vindt of niet. Zo ja, dan kun je deze plaat in de platenbak laten staan. Zo niet, dan is To Venomous Depths een aanwinst, want ondanks de overduidelijke Tribulation-aanbidding is het een collectie songs die prettig wegluistert en aangename ideeën bevat. Niet over de hele lengte overigens.
Tracklist:
1. To Venomous Depths/Where No Light Shines
2. Within The Timeless Black
3. The Hunger
4. Beyond The Veil
5. Death Posture
6. In The Darkness, The Path
7. Forever Burned
8. Passage
9. Deep Red
