Gefeliciteerd met het nieuwe album van Obscura. Het is een nog diverser album dan zijn voorganger.
Ja, ik denk dat het nog diverser en kleurrijker is dan Akróasis, zeker op het gebied van songwriting, want we hebben dit keer vier songwriters.
Vorige keer waren het er slechts twee: Linus Klausenitzer en jij.
Ja, dat klopt en Rafael Trujillo heeft toen de helft van Weltseele geschreven. Maar je hebt gelijk. Er waren grotendeels twee songwriters en nu dus vier. Linus heeft een derde geschreven, ik heb een derde geschreven en de nieuwste leden Rafael en Sebastian hebben samen een derde geschreven. We hebben uiteindelijk samen bijgedragen aan de arrangementen. Er is een bredere diversiteit vanwege de verschillende muzikale achtergronden van de bandleden. Onze smaken verschillen en die sluipen op een bepaalde manier de songwriting binnen. Ik denk dat de diversiteit ook een sterkte van het album is.
We hadden het moeilijk om een of twee singles uit te kiezen omdat de nummers veel van elkaar verschillen. Het is moeilijk om een nummer aan te wijzen dat het hele album representeert. De nummers vertellen samen een verhaal en het begint heel direct met het compacte Clandestine Stars. We eindigen met An Epilogue To Infinity, dat op een unieke manier gearrangeerd is zou ik willen zeggen met onder andere klassieke heavy metal en midtempo riffs aan het begin. Toen ik de trackvolgorde samenstelde, keek ik vanuit het perspectief van de fan. Welke volgorde moet ik kiezen om niet verveeld te raken? Het is geen goed idee om alle nummers met hetzelfde tempo achter elkaar te plaatsen.
De nummers vertellen samen een verhaal. Ik vind dat dat er vooral aan het einde goed uitkomt, met The Conjuration en An Epilogue To Infinity.
Het heeft lang geduurd om An Epilogue To Infinity af te ronden, simpelweg vanwege de arrangementen.
Het is bijna een klassiek stuk.
In bepaalde delen zeker. Het is van begin tot einde gecomponeerd, maar het refrein komt terug in verschillende tempo’s. En juist dat was moeilijk om op een juiste manier erin te verwerken. Ik ben blij hoe het uiteindelijk heeft uitgepakt. Het is een van de meest experimentele songs. We gaan het nummer ook live spelen, juist omdat het zo anders is.
Het album is al divers, maar deze track springt er echt uit.
Ja, we hebben in het verleden al verschillende dingen laten horen met minder gebruikelijke structuren, maar dit is speciaal. Ik ben dankbaar dat Linus, Rafael en Sebastian (Lanser - red.) met het grootste deel van de ideeën aankwamen. In het begin was ik nog niet zo overtuigd van het arrangement, maar samen hebben we er een vloeiend geheel van gemaakt. Het is een experiment en ik hoop dat het gaat werken in een live-situatie. Dat is natuurlijk altijd een ander verhaal, maar we gaan het hoe dan ook spelen.
Dat lijkt me een uitdaging, om dat soort gelaagde songs om te zetten in live-versies.
Dat zijn we precies op dit moment aan het doen. We hebben het album in december afgerond en momenteel zijn we ons aan het voorbereiden op een aantal Europese festivals. We arrangeren nummers opnieuw om ze live ook op een goede manier te kunnen brengen.
Een ander nummer dat heel goed aansluit op het hoofdthema van de apocalyps, is The Conjuration, dat donderend begint. Het klinkt erg zwaar. Hebben jullie daar nog andere instrumenten gebruikt?
Nee, dat is slechts de songwriting. Over de gehele duur van elk album hebben we dezelfde stemming gebruikt. We zijn wel van zes-snarige naar zevensnarige gitaren gegaan, maar de gitaren zijn altijd hetzelfde gestemd. De basis van The Conjuration is jaren geleden geschreven, maar ik kon destijds geen aanvulling vinden om het nummer mee af te ronden. Linus kwam toen met een paar ideeën en samen hebben we het alsnog kunnen afronden. Het nummer is in dezelfde sessie geschreven als Ode To The Sun van Akróasis. Het stamt uit 2013, 2014, 2015. Ode To The Sun is meer groove-georiënteerd en heeft een soort lava-vibe. The Conjuration klinkt anders dan de andere songs en als je het hebt over vibe en gevoel, dan is dit de donkerste track op de plaat.
Voor Akróasis hebben jullie vijftien nummers opgenomen. Zijn er behalve The Conjuration nog ideeën uit die periode overgebleven die nu zijn toegepast?
Misschien wat ruwe ideeën, zoals in Mortification Of The Vulgar Sun, maar we hebben niet echt songs hergebruikt. Soms neem ik bijvoorbeeld een brug die ik heb geschreven en kijk ik of die past in een nieuw nummer. Er is echter geen sprake van kopiëren en plakken, want dat voelt niet goed. We hebben ook dit keer een aantal nummers geschreven die uiteindelijk de cut niet heeft gehaald. We hebben ze weggelaten omdat of het gevoel niet juist was of omdat ze niet pasten op de plaat. Soms hadden we twee of drie goede ideeën in een nummer gestopt, maar de rest was maar gemiddeld.
Hoe was het om al die ideeën van vier muzikanten bij elkaar te brengen? Jullie hebben verschillende manieren van songwriting. Hoe hebben jullie dat op elkaar afgestemd?
Iedereen schrijft inderdaad op een andere manier. Het maakt het wel interessant. De grootste uitdaging was om Sebastian en Rafael binnen het bestaande sound-universum die we gebruiken, te brengen. Ik was als het ware een gids die alles uitlegde en communiceerde omdat ik ervaring had met arrangeren en het systeem. Een groot voordeel is echter dat de twee nieuwste leden al een tijdje met ons hebben getourd. Sinds eind 2015 is Rafael erbij en hij kent de nummers goed. We kennen elkaars sterke en zwakke punten en waar we ons kunnen ontwikkelen. Hij heeft zijn niche gevonden waarbinnen hij nieuwe ideeën naar voren kan brengen die hem zowel als een instrumentalist als een componist tonen. Dit keer is het proces om tot een album te komen het meest uitdagend geweest van alle albums. Juist om al die verschillende ideeën bij elkaar te brengen en de verschillende benaderingen van songwriting.
Sebastian begint bij de basis en bouwt daar melodieën en harmonieën overheen. Ik ben meer old school. Ik schrijf alles op een gitaar, doe een pre-productie, schrijf de bladmuziek en presenteer de bladmuziek en de pre-productie aan de andere bandleden. Linus start theoretisch. Hij denkt in akkoorden en neemt een aantal daarvan. Hij werkt top-down. Hij brengt de berg akkoorden terug in verschillende ideeën en kerft er als het ware details uit. Ik werk juist andersom. Ik heb een skelet van een nummer en bouw daar lagen overheen. Aan het einde arrangeren we alles samen. Zo heb ik mijn identiteit toegevoegd door bepaalde zanglijnen en teksten toe te voegen. Ieder bandlid is betrokken in elk van de songs.
Je hebt dit keer ook weer een pre-productie gedaan, net als op Akróasis?
Ja, dit keer wat meer met een verdiepingsslag op de vocalen, maar verder was het eigenlijk hetzelfde proces. We hebben een pre-productie gedaan, vooral om ons goed voor te bereiden op wat we in de studio zouden doen. Al het creatieve werk is al van tevoren gedaan en de meeste discussies hebben dan al plaatsgevonden zodat de gelimiteerde tijd in de studio optimaal besteed kon worden. In de studio moet je je volledig kunnen concentreren op je uitvoering. In het verleden zijn we soms de studio ingegaan met weliswaar reeds geschreven nummers, maar niemand van de banleden had voorheen de riffs gespeeld en dan kom je er daar achter. We proberen dat nu te voorkomen en elk album weer effectiever te werk te gaan. Je leert elke keer weer bij.
Hoeveel tijd besteed je dan dagelijks aan het doornemen van die nummers? Het technische niveau ligt erg hoog, dus daar gaat wellicht veel tijd in zitten.
Als we aan het touren zijn, ben ik eerlijk gezegd minder aan het oefenen dan wanneer ik thuis ben. Tijdens het touren ben je met veel andere zaken bezig, zoals soundchecken, je uitrusting aan het opbouwen of simpelweg wachten. Thuis heb ik een blokkenschema van twee uur. Ik oefen elke dag twee uur. Helaas oefenen we niet vaak, want we wonen verspreid over Zuid-Duitsland en Oostenrijk. We oefenen in Salzburg, simpelweg omdat onze drummer daar woont en hij een geweldige studio heeft. Als we elkaar ontmoeten voor het oefenen, zijn we allemaal goed voorbereid. We oefenen dan een dag, soms twee dagen. Ik wil het niet negatief noemen, maar ik mis wel de eerste periode van tien jaar waarin we elkaar een of twee keer per week ontmoetten voor het oefenen. We waren toen ook meer aan het socializen. Het heeft te maken met dat we niet in dezelfde stad wonen. Tijden veranderen en we hebben niet meer zoveel vrije tijd, helaas. We maken het beste ervan en het is altijd prettig om de anderen weer te ontmoeten.
Jullie hebben al een tijdje hetzelfde team. Victor Santura is er ook al heel lang bij betrokken. Er is veel geld besteed aan de productie van Akróasis, maar ook dit keer is er tijd noch moeite bespaard. Het geheel klinkt helderder.
We hebben op alle albums samengewerkt met Victor, die alle albums heeft opgenomen. Tijdens de opnamen van het debuutalbum bracht hij een bezoek aan de studio en was hij een helpende hand. Hij is eigenlijk de producer en technicus vanaf de eerste dag. Wat we hebben veranderd ten opzichte van Akróasis, is dat we een ander idee hadden hoe Diluvium moest klinken. Met Akróasis hebben we gekozen voor een rocksound en hebben we de drums in een externe studio opgenomen in een grote kamer. Ook hebben we veel verschillende gitaarlagen uitgewerkt. Het idee was om een wall of sound te creeëren. Voor Diluvium hebben we zowel muzikaal als instrumentaal gekozen voor een donkere en directe benadering. Voordat we de productiefase ingingen, hadden we al het idee dat het direct en donker moest klinken en dat de gitaarsound scherp moest zijn.
We hebben de set-up veranderd. We hebben een tweekanaals buizen-versterker van Firewall gebruikt die meer gain-reserves heeft. We hebben gekozen voor een cleane sound en wat minder gain, echt detailwerk. De mix en de gitaar-arrangementen gaven ons meer mogelijkheden om bijvoorbeeld de kristalheldere cymbals uit te werken. We hebben weer gewerkt met room-acoustics. We hebben veel geld besteed aan de studio in Salzburg. We hebben het budget wat we anders aan bijvoorbeeld huur zouden besteden van een externe studio geïnvesteerd om de kamer en de akoestiek te optimaliseren, bijvoorbeeld als het gaat om de frequntierijkweidte. Mijn oren hebben me verteld dat deze studio beter klinkt dan die waar we voorheen in werkten. Verder hebben we ons geld besteed aan zeer dure bootleg buizen-pre-amplifiers om de drumpartijen op te nemen. De drums zijn doorgaans de sleutel. De basis die we hebben gebruikt, is een gitaar links, een gitaar rechts. De cleane drumsound creeërt meer mogelijkheden qua mixen. Van tevoren is dus veel uitgedacht. Een paar details kwamen op een natuurlijke wijze, maar veel is dus al bepaald voordat we een voet binnen de studio zetten.
Het is dan ook een voordeel dat je al zo lang met dezelfde technici samenwerkt.
Jazeker. Het is zeer consistent. Als je weet wat je van elkaar kunt verwachten en waar je je moet ontwikkelen en nieuwe ideeën ter tafel brengen, is het eenvoudiger dan met iemand samen te werken die een grote naam heeft, maar de band niet zo goed kent.
Over samenwerken met mensen gesproken. In Ethereal Skies werken jullie samen met de vader van Linus en ex-Obscura-drummer Jonas Baugartl.
Ja, Jonas is de mede-oprichter van de band en speelde de eerste vijf of zes jaren mee. Hij nam de opnamen van de pre-productie van Cosmogenesis op zich en aangezien het een cyclus van vier conceptalbums is, wilde ik hem er graag bij hebben om de cirkel rond te krijgen. Het was prettig om hem na lange tijd te ontmoeten en hem de credits en aandacht te geven die hij verdient. De band maakte enige naam in de scene met Cosmogenesis, maar alles wat we eraan voorafgaand aan moeite en tijd erin hebben gestoken, is altijd onderbelicht gebleven. Dus ik wil hem graag de waardering geven die de cirkel rondmaakt.
De vader van Linus, Ulf Klausenitzer, is professor in de muziek en hij werkte als dirigent voor grote namen binnen de klassieke muziek. Hij is drieënzeventig of vierenzeventig jaar oud, maar nog steeds open-minded. Ik kijk echt tegen hem op, simpelweg omdat hij op die leeftijd nog altijd hongerig is naar nieuwe muziek. Hij luistert naar allerlei soorten moderne muziek en is geïnteresseerd. Hij heeft samen met zijn zoon aan een productie gewerkt waarin metal en klassieke muziek elkaar ontmoeten. Volgens mij hebben ze ook shows in Amsterdam gedaan. Maar ze hebben nooit een cd of nummer opgenomen, dus voor Linus is het een hele speciale gast. Voor het eerst hebben ze samengewerkt aan een nummer en die ook opgenomen.
In dit nummer zijn er verschillende stijlen gecombineerd en verschillende vibes, van klassieke muziek tot springerige riffs en bijna een dancevibe. Het is een van mijn favorieten, maar ik kan me voorstellen dat anderen juist weer een ander nummer als favoriet hebben, bijvoorbeeld Ekpyrosis vanwege de melodieën in de solosectie.
Voor mij is het erg moeilijk omdat ik nog te dichtbij het album sta. Ik vind het wel gaaf om te horen dat veel mensen weer andere favorieten hebben. ”It’s basically best of death metal what we are doing.” (lacht).
De albums zijn met elkaar verbonden. Zo zijn er overlappingen qua thematiek ondanks dat ieder album zijn eigen specifieke thema heeft. Emergent Evolution is waarschijnlijk gekoppeld aan Cosmogenesis.
Dat is waar. Specifiek aan het nummer Incarnated en The Conjuration is gekoppeld aan Velocity van Omnivium. Met Diluvium heb ik beoogd een einde aan verschillende verhalen te maken of om een bepaalde melodie of arrangementen te pakken om de cirkel rond te maken. Het zijn dus geen vier losse delen, maar er zijn meerdere links. Er zijn zogenaamde easter eggs te vinden voor de diehardfans. An Epilogue To Infinity bijvoorbeeld is het laatste nummer van Diluvium. Het eindigt met een bepaald akkoord dat het eerste akkoord is van The Anticosmic Overload. We hebben veel aandacht besteed aan dat soort details. Het is misschien nerdy, maar het is ook iets waar we van houden en het maakt het verhaal compleet.
Zels de bonustrack heeft een belangrijke functie.
Dat klopt. Het gaat over leven, dood en wat ertussenin plaatsvindt. Je hoort alleen een bas met verschillende effecten, maar het is feitelijk het basisidee van Clandestine Stars. Het nummer heet A Clandestine Stars, hetgeen ook weer een deel is van de teksten in Clandestine Stars.
Hoewel ik Obscura meer een studio- als een liveband zie, hebben jullie de afgelopen keer in Utrecht laten zien wel heel erg aan het werk te zijn om dingen te verbeteren, niet alleen qua sound, maar ook qua performance.
We komen er steeds beter in. Het is belangrijk om je materiaal ook live ten gehore te brengen. Het is essentieel voor ons om op te treden. Ik beschouw Obscura als een liveband. De muziek werkt op plaat (hoop ik, haha). We werken er drie maanden aan (mixen, masteren), maar we spelen de nummers vervolgens twee of drie jaar lang samen met de zogenaamde hits. Met kleine investeringen proberen we te verbeteren. We zijn geen Guns N’ Roses, maar we doen er alles aan om goed voor de dag te komen. We spelen met in ear-systemen, met clicktrack, hetgeen de performance verbetert en ook makkelijker maakt. Ook qua entertainment en beweging proberen we stappen te maken. Er vallen beslist zaken te verbeteren, maar voor mij is live spelen plezier hebben in het geen ik doe. Meer nog dan in de studio te zitten. We proberen onze performance door te ontwikkelen, maar ik denk niet dat we met trampolines gaan werken, haha.
Obscura gaat weer touren, met onder meer Archspire en Beyond Creation in de Verenigde Staten. Wat een geweldige package. Komt die ook naar Europa?
Het is wel grappig dat je die twee bands noemt. We zijn bezig met een tour plannen door Europa in het begin van 2019. We hebben Beyond Creation al in 2016 meegenomen, dus die band zal ik waarschijnlijk niet uitnodigen. Het zou saai zijn om die bands weer naar dezelfde plaatsen mee te nemen. Met Archspire hebben we in Japan gespeeld. Dat was heel interessant. Heel veel noten (lacht).
Jullie hebben de vijftienjarige jubilea van Thulcandra en Obscura gevierd eerder dit jaar in jullie thuisstad Landshut. Dat is een bijzonder bijeenzijn geweest, met onder andere studenten erbij.
Niet alleen studenten, maar het is een cultureel gebouw. In ons district is het een gewoonte dat jonge kinderen en studenten een grote korting krijgen op evenementen. Voor ons was het niet zozeer speciaal dat er twintig tot vijfentwintig studenten aanwezig waren, maar dat er ten noorden van München, in Landshut, waar normaal niets te beleven is op het gebied van shows, veel mensen zijn op komen dagen. Op ons tienjarig jubileum kwamen vooral mensen uit de omgeving af, maar nu waren er plotseling mensen uit Singapore, Oekraïne, Zweden die kwamen om een progressieve deathmetalband te zien optreden in zijn thuisstad. De meesten van buitenaf bleven een paar dagen om onder meer een bezoek te brengen aan de kleine stad, die qua omvang aan Tilburg doet denken. Er gebeurt niet heel veel, maar als je in de buurt bent, is het de moeite waard. We hebben alles opgenomen, zowel de audio als op video.
Komt er dan ook een live-cd of -dvd van uit?
Geen cd of dvd. Niemand koopt live-dvd’s meer tegenwoordig. Ik heb de opnamen. Het geluid en de beelden zijn goed. Wat we in gedachten hebben, is een post-productie en daarna zetten we het online, wellicht op ons YouTube-kanaal, voor de fans die er niet bij konden zijn. We hebben veel fans en vrienden in de Verenigde Staten, Canada en Mexico en voor diegenen, is vliegen een dure aangelegeheid.
Het moet voor jullie een geweldige gewaarwording zijn dat je de band en de fanbase ziet groeien.
Dat is zeker waar. Ik heb een groot archief met beelden van de eerste jaren. Foto’s die laten zien hoe jong we zijn geweest (lacht). Van al dat materiaal heb ik een collage gemaakt en deze heb ik op een groot videoscherm laten tonen tijdens de pauze van de jubileumshow. Beelden van de eerste shows uit 2003 en 2004 en van Brutal Assault uit 2006, materiaal dat zelfs onze beste vrienden nog niet hebben gezien. Het was dan ook een grote verrassing voor de aanwezigen. Er zat wel enorm veel werk in. We adviseerden iedereen om naar onze favorete locaties in de stad te gaan na afloop van de show, maar na het opruimen viel ik rond vier of vijf uur in de morgen in slaap, dus ik heb niet heel veel van het feest meegekregen. Ik ben wel trots op hoe de avond verder is verlopen.
Ook Thulcandra vierde het vijftienjarig bestaan. Hoe staat het met die band. Volgens mij zijn er opnamen geweest en zou het album eind 2017 verschijnen.
Er zijn wat bezettingswisselingen geweest. Helaas hebben de twee Ludwig-broers de band verlaten. Ze zijn gestopt met muziek maken. Eén van de twee broers is vanwege zijn werk naar Bremen verhuisd en de ander naar Saarbrücken. Ik had het destijds druk met Obscura. Het heeft even geduurd voordat we nieuwe leden vonden. Het zijn wederom twee broers. Eén speelt drums bij Secrets Of The Moon. We zijn ook weer opnieuw begonnen met het schrijven van muziek. Ik ga er in de zomer mee bezig. Als alles goed verloopt, gaan we eind dit jaar de studio in, tenzij er een tour aan komt waar we geen nee tegen kunnen zeggen. Je weet het maar nooit. We werken er hard aan en oefenen zelfs meer dan met Obscura. Uitgezonderd een gitarist wonen we allemaal in of rond München. We spelen eind juli twee festivals. Ik hou ervan om die muziek te spelen. Het is compleet anders dan wat we met Obscura doen, maar ik ben opgegroeid met beide stijlen en die bevallen me evenveel. Thulcandra is niet zo bekend, omdat we niet zoveel touren. In termen van inzet is het echter gelijk.
