Het was geloof ik de bedoeling dat er een voorprogramma bij was, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Zo rond kwart over 9 kwamen Chüd, Güüg, Spüg en Rü-D (zoals ze tegenwoordig genoemd worden) het podium op. Bassist Rü-d in z'n blote borst, zanger Chüd zag eruit als een of andere goth-junk, gitarist Güüg had wat rooie troep op z'n bek en een gekke vliegbril, en drummer Spüg was nog de normaalste van het stel. Maar goed, dat is alleen het uiterlijk, daar gaat het niet echt om (maar maakt het wel tof, als je ervan houdt).

De band speelde nummers van zowel debuutalbum L.D. 50 als The End Of All Things To Come. het merendeel van de songs kwam van L.D. 50, waaronder Cradle, -1, Death Blooms en Dig, en van The End... passeerden onder andere Silenced, Not Falling, Mercy Severity en intensieve Trapped In The Wake Of A Dream de revue. Tijdens de harde stukken was er een lekkere pit en kon je lekker pogo'en, want dat is erg lekker te doen bij Mudvayne. De rustige stukken vallen live dan wat tegen vind ik, en tussen de nummers door viel het iets te lang stil naar mijn gevoel. De sfeer was dan even weg. Dat was erg jammer. Gelukkig speelde de band wel verdomde lekker, en ook zanger Chüd heeft slechtere dagen meegemaakt (2 jaar terug in Den Bosch bijvoorbeeld). Hij deed overigens niet zo gek op het podium, wat misschien z'n zangperformance wat verbeterde.

Terugkijkend was het een erg tof concert, alleen veel te kort. Het duurde maar net een uurtje, en er was geen voorprogramma. Hopelijk spelen ze volgende keer langer.