Foto’s ontbreken helaas bij dit verslag, omdat onze fotograaf kort voor het concert geblesseerd is geraakt. De weergoden werken evenmin mee. In het begin van de middag is het al gaan regenen en tot het einde van het concert komt het water vrijwel onophoudelijk uit de lucht vallen. Het is daarom verstandig om oud schoeisel en regenkleding aan te trekken, al willen we het ongemak niet overdrijven. Voor wie bijvoorbeeld weleens in Wacken door een dikke laag modder heeft geploegd van tientallen centimeters diep, is het in het Nijmeegse Goffertpark vandaag best te doen. De ‘Feuerzone’, zoals bij Rammstein de duurdere ‘golden circle’ voor het podium wordt genoemd, kan deze keer desalniettemin beter worden omgedoopt in de ‘Wasserzone’.

Zoals de laatste jaren vaker het geval is bij concerten van Rammstein, mag het Franse pianistenduo Abélard het Rammstein-publiek opwarmen met instrumentale versies van Rammstein-songs. Het tweetal bevindt zich niet op het grote hoofdpodium, maar op een hooggelegen eiland midden in de Feuerzone. De beide dames zijn virtuozen op de piano en bewijzen met verfijnde arrangementen dat de songs van de industriële metalband ook in een kale vorm met slechts twee instrumenten overeind blijven. Vooral Abélards uitvoering van Deutschland bevalt me erg goed. Desondanks is dit voorspel vrij overbodig en wachten de toeschouwers in de regen en modder met gering enthousiasme geduldig op de hoofdact.

Rammstein opent zijn show met het relatief onbekende Ramm 4. Deze song stamt uit 2016, maar is tot dusver enkel nog live gespeeld en niet officieel op plaat uitgebracht. Het nummer heeft echter een lekker ritme en zit vol met tekstuele verwijzingen naar oude composities, waardoor het een passende opener is. Het publiek reageert vrij tam. Dat blijft de rest van het concert zo en ligt dus niet specifiek aan de keuze van de openingssong. De Duitse formatie speelt vervolgens een reeks oude krakers, zoals Keine Lust en Asche Zu Asche.

Aan het eind van het laatstgenoemde nummer maakt een grote rookwolk het gehele podium en alle grote schermen volstrekt onzichtbaar. Dat is toepasselijk, want tot dan toe is het vooral de (uitstekende) muziek die spreekt. Het showelement is, voor Rammstein-begrippen, vooralsnog beperkt, met slechts enkele vuurwerkknallen. De publieksinteractie van frontman Till Lindemann beperkt zich ertoe dat hij zich soms bewust stil houdt en stukken tekst door de fans laat zingen. Hij praat amper tegen de toeschouwers.

De zanger klinkt bovendien niet optimaal en heeft soms moeite met de laagste en de hoogste noten. Dat de 61-jarige vocalist op zijn leeftijd niet meer het bereik heeft van een jonge god, neem ik hem echter niet kwalijk. Het luisterplezier heeft er nauwelijks onder te lijden. Voor een openluchtconcert is het geluid in het Goffertpark vanavond behoorlijk en niet storend (op de verschillende plaatsen op het terrein, waar ik in de loop van de avond de proef op de som neem). De instrumentalisten in de band spelen foutloos, waarbij met name drummer Christoph Schneider regelmatig in positieve zin opvalt en toetsenist Christian 'Flake' Lorenz zoals gebruikelijk op zijn loopband lijkt te trainen voor het olympische snelwandelprogramma. De live-arrangementen van de songs wijken behoorlijk af van de studioversies, bijvoorbeeld middels langer uitgesponnen intro’s, waardoor het geheel spannend blijft.

Inmiddels begint de nachtelijke duisternis langzaam in te treden, wat voor Rammstein het signaal is om tijdens Mein Herz Brennt de vuur- en lichtshow flink op te schroeven. Tijdens het lange, rustige intro van het navolgende Puppe openbaart zich weer eens de Hollandse Ziekte: Een groot deel van het publiek praat naar hartelust door de fraaie muziek heen. Sommigen gaan zelfs door met lullen wanneer Lindemann begint te zingen. Uiteindelijk weet het dramatische lied gelukkig zelfs de grootste ouwehoer te imponeren en houdt iedereen eventjes zijn mond (of zingt men de tekst mee). Voor mij behoort het slechts vijf jaar oude Puppe in elk geval tot de hoogtepunten van dit concert.

Hoewel met Wiener Blut daarna een minder bekende song de revue passeert, kun je de setlist van dit deel van de tournee grotendeels bestempelen als een ‘greatest hits’-revue. Van het meest recente studio-album Zeit (2022) komen slechts de titeltrack en, helemaal aan het einde, Adieu voorbij. Zelfs Dicke Titten, dat op streamingsites als Spotify het bestbeluisterde nummer is van die cd en waarvoor de groep een ludieke videoclip opnam, ontbreekt vooralsnog in het live-repertoire. De populaire kraker Deutschland uit 2019, het alternatieve volkslied van onze oosterburen, komt natuurlijk wel aan bod. Het eerste deel van het optreden eindigt met de klassieke megahits Du Hast en Sonne, waarbij Rammstein ons trakteert op een grootse licht- en vuurshow en (tijdens het eerstgenoemde nummer) prachtig vuurwerk.

Gedurende een lange onderbreking bestaat het geboden entertainment uit close-up shots van bezoekers, die op de grote beeldschermen naast en boven het hoofdpodium worden vertoond. Een enkele bezoeker verdient een flink applaus en gejuich door het bovenlijf te ontbloten. Ondertussen zijn de bandleden van Rammstein naar het tweede podium gelopen. Daar brengt het gezelschap samen met Abélard de ballad Engel ten gehore, met enkel piano en zang. Aan het einde van dit lied spelen de beide pianistes nog een tijdje door, terwijl de mannen van Rammstein in rubberbootjes over de hoofden en handen van het publiek terugkeren naar het grote hoofdpodium.

Daar brengt de groep nog een aantal bekende songs ten gehore, waaronder de onvermijdelijke meezinger Ich Will, ondersteund door een in het donker steeds mooier wordende lichtshow. Tijdens Pussy mag Till Lindemann weer lekker het publiek voor het podium onderspuiten (met confetti). Afsluiter is, zoals eerder vermeld, de recente song Adieu, waarbij de tienduizenden toeschouwers massaal zwaaien. Die rustige, dramatische ballade werd anderhalf jaar geleden door de lezers van Metalfan.nl verkozen tot het populairste uitvaartslied en was kort nadat hij op single verscheen dus al een succes. Het zorgt voor een melancholisch, doch memorabel einde van een prima, onderhoudend optreden. Lindemann bedankt het publiek na afloop met de leuze: “Fuck the rain, you were amazing.” Bij de merchandisestands zijn allerlei soorten Rammstein-producten verkrijgbaar, dus menigeen zal bovendien een leuk aandenken hebben gescoord.

Tot slot heb ik nog een kleine kanttekening bij de organisatie van het concert in het Goffertpark. Daar waar vanaf de uitgang van het veld veel bestemmingen goed stonden aangegeven, ontbrak grotendeels de bewegwijzering naar de speciale pendelbussen, die de van het openbaar vervoer afhankelijke reizigers naar het Centraal Station van Nijmegen zouden brengen. Heel wat bezoekers, met name degenen die op de heenweg met ander vervoer waren gekomen, liepen hierdoor de verkeerde kant op. Daarbij speelt mee dat je bij aankomst nog op Station Goffert kon uitstappen. Na afloop van het concert was dit treinstation echter gesloten, waardoor treinreizigers op de terugweg waren aangewezen op de pendelbussen naar het Centraal Station. Sommigen hebben door een lange zoektocht naar die bussen wellicht hun laatste trein gemist.

Setlist Rammstein:
1. Ramm 4
2. Links 2 3 4
3. Keine Lust
4. Sehnsucht
5. Asche Zu Asche
6. Mein Herz Brennt
7. Puppe
8. Wiener Blut
9. Zeit
10. Deutschland
11. Radio
12. Mein Teil
13. Du Hast
14. Sonne

Toegift:
15. Engel (met Abélard)
16. Ausländer
17. Du Riechst So Gut
18. Pussy
19. Ich Will
20. Rammstein
21. Adieu

Setlist Abélard:
1. Mutter
2. Klavier
3. Mein Herz Brennt
4. Wo Bist Du
5. Zeit
6. Ohne Dich
7. Frühling In Paris
8. Engel
9. Deutschland
10. Du Hast