Terwijl de rij met buiten wachtende mensen vlot naar binnen stroomt, is Space Of Variations al begonnen. Voor een aantal Nederlandse Jinjer-fans zal dit een bekende naam zijn. Een paar jaar geleden reisde het kwartet ook al mee tijdens de European Macro Tour 2019 en deed het Q-Factory in Amsterdam en Dynamo in Eindhoven aan. Destijds maakte de groep al een positieve indruk en vandaag lukt dat als vervanger van Humanity’s Last Breath zelfs nog beter. De mix van nu metal, groove metal en metalcore laat de volle zaal al vroeg meeknikken en halverwege de set ontstaat er een pit, tot grote tevredenheid van de charismatische zanger, die het publiek uitstekend bij de show betrekt. Zo schreeuwen al velen de tekst "We came to fuck this place up" mee, geeft men massaal gehoor aan het verzoek om te gaan zitten en vervolgens op te springen en is de reactie van de toeschouwers na elke track zeer positief.

Dat terwijl de muziek zelf niet eens zo heel bijzonder is, maar live hebben de groovende tracks met breakdowns en elektronische elementen veel impact, mede dankzij het uitstekend afgestelde geluid en de zeer energieke presentatie. Bijzonder is dat de cleane zang van gitarist Alex Zatserkovny deels van de backingtrack komt, maar dat mag de pret niet drukken. Hij en Kozhuhar maken de show, waarbij tijdens de laatste track de frontman de pit in gaat om samen met een aantal (nieuwe) fans het feest springend af te sluiten. Space Of Variations wint met een energieke show al snel de sympathie van het publiek, dat er zichtbaar en hoorbaar veel zin in heeft.

Van de feesteuforie belanden we na een korte ombouw in een heel ander soort energie. Hypno5e speelt namelijk luistermuziek; cinematische metal met kalme stukken, Gojira-achtige grooves, post-metal en folk- en math-elementen. Regelmatig komen er in het Frans gesproken teksten van backingtrack langs. Het geheel is complex en je zou de songs wat vaker moeten horen om ze goed te kunnen doorgronden. Uiteraard is er vanavond veel ruimte voor het conceptalbum A Distant (Dark) Source (2019); een innerlijke reis naar Tauca, een oud Paleolithisch meer in Bolivia, waar gitarist/zanger Emmanuel Jessua opgroeide. Het is een emotionele zoektocht die soms expressief, doch vooral introvert wordt gebracht. Er is weinig contact met het publiek. Jessua verschuilt zich achter zijn bos haar, screamt hees en zingt zijn verhaal terwijl de drie heren om hem heen zich vooral concentreren op de technische uitvoering. Hoewel het optreden veel vraagtekens oproept, is er terecht waardering voor het Franse, aan Pelagic Records verbonden kwartet, dat de toeschouwers pas echt aan het werk zet met de deels wat toegankelijkere afsluiter Acid Mist Tomorrow.

Na een wat lange pauze van veertig minuten is het de beurt aan het hoofdprogramma van vandaag. Net als twee jaar geleden in Amsterdam en Eindhoven is de show van Jinjer vanavond uitverkocht. 100% van de kaarten is verkocht, maar hoewel er versoepelingen zijn, mag slechts 75% van de kaarthouders naar binnen. Dat betekent dat de meest recente kaartkopers via een e-mail teleurgesteld werden. Toch is Doornroosje vanavond al vanaf het optreden van Space Of Variations zeer goed gevuld met fans van de Oekraïense band en overige liefhebbers. Vanaf het begin is het gezellig en heerst er een uitgelaten sfeer. Eindelijk mogen we weer relatief normaal een concert beleven, en zo geschiedt.

Zodra de bandleden het podium op komen wandelen, klinkt er meteen gejuich. Eerst betreden drummer Vlad(islav) Ulasevich, bassist Eugene Abdukhanov en de met zonnehoed getooide gitarist Roman Ibramkhalilov de planken en daarna gaat het dak er zo ongeveer af als zangeres Tatiana Shmayluk opkomt om samen met de heren Call Me A Symbol ten gehore te brengen. Het is één van de zeven tracks van het uitdagende album Wallflower. Zoals Eugene in een interview al aankondigde, zijn het daarnaast vooral nummers van Micro en Macro die de setlist sieren.

Het geluid staat keihard, op standje "oordopjes verplicht", maar je kunt alle partijen wel goed horen. Zo zijn de gave basloopjes goed te ontwaren, het subtiele drumwerk van Vlad, de gitaarmelodieën en denderriffs van Roman en uiteraard de kenmerkende zang van Tatiana. De vierendertigjarige frontvrouw is vanavond goed bij stem, zo blijkt zowel uit de lage grunts, de krachtige screams en de zuivere melodieuze zang en de hoge uithalen. Wat erg knap is, is dat ze ondertussen geen moment stilstaat. Het topfitte en strak geklede boegbeeld staat veelvuldig te headbangen, te dansen, highkicks uit te voeren om vervolgens overtuigend verder te zingen, wat duidt op een uitstekende conditie.

Het zijn uiteraard de hits die de meeste bijval krijgen. On The Top is een heel vroeg hoogtepunt in de set. Tati houdt de microfoon voor het publiek, dat het "Is it lonely on the top" uit volle borst meezingt. Ook tijdens Judgement (& Punishment) ("booyah") doet iedereen goed mee en staan velen mee te swingen op het reggae-ritme. Je kunt merken dat dit soort momenten Tati het beste ligt en ze het als een flinke uitdaging heeft ervaren om de meest recente nummers van pakkende zanglijnen te voorzien. Ze zijn wel goed uitgevoerd, maar missen in vergelijking met de hits toch iets memorabels. I Speak Astronomy daarentegen, dat al snel voorbijkomt en het enige nummer van King Of Everything op de setlist is, levert kippenvel op tijdens het "Wave your hand from parallel universe"-deel. Je voelt een siddering door de zaal gaan.

Jinjer raast op sneltreinvaart door de set. Er zijn weinig woorden tussendoor, al spreekt de frontvrouw wel de waardering uit over de publiek. Sommige van haar aankondigingen worden overstemd door de heren, die af en toe op risers staan en de volgende track al weer hebben ingezet. "Speeluh" is het devies en het kwartet ramt Ape, het tijdelijk kalme, maar tevens stampende Retrospection erdoorheen, gevolgd door het prachtige Perennial, één van de sterkste tracks van het Oekraïense viertal. Ook hier kippenvel tijdens de passage "… Just enjoying coma … From the ashes of my roots the new me will rise to live again. This is poetry of youth, this is poetry of me and you!". Geweldig, net als de overtuigende uitvoering van Teacher Teacher. Van de nieuwe tracks doen vooral Mediator (met de geweldige vondst "Stop! Go! Go on!, die resulteert in de grootste pit van de avond) en Vortex het goed.

Welk nummer het ook is, er heerst een uitgelaten stemming. Zelfs tijdens het rustpunt Wallflower is men in de pit vrolijk rondjes aan het springen. Na de enige toegift Vortex is het helaas afgelopen. Geen Pisces, Who Is Gonna Be The One of Sit Stay Roll Over helaas, maar je kunt niet alles hebben in het leven. Terwijl de heren al richting backstage zijn gelopen, bedankt Tatiana het publiek voor een onvergetelijke avond in Doornroosje en is iedereen blij dat we op een relatief normale manier weer gewoon van livemuziek mogen genieten.

Setlist Jinjer:
1. Call Me A Symbol
2. On The Top
3. Pit Of Consciousness
4. I Speak Astronomy
5. Disclosure!
6. Judgement (& Punishment)
7. Sleep Of The Righteous
8. Ape
9. Retrospection
10. Perennial
11. Wallflower
12. Teacher, Teacher
13. As I Boil Ice
14. Mediator
15. Home Back

Toegift:
16. Vortex