Olof en Jake E. kenden elkaar al en nu ze bevriend zijn met Elize, werken ze samen aan het 'All Star Gothenburg'-project Avalanche, de voorloper van Amaranthe, dat bedoeld is om zowel talentvolle als reeds bekende musici een podium te geven. Vocalist Andreas Solveström (Dimension Zero, Within Y) en drummer Morten Løwe Sørensen sluiten aan en de vijf creaties (Hunger, Leave Everything Behind, Enter The Maze, Act Of Desperation en Director's Cut) verschijnen op Myspace en staan bekend onder de demo Leave Everything Behind. Vanwege een dreigende rechtszaak met een gelijknamige band wordt de bandnaam veranderd in Amaranthe.
De frisse tracks blijken direct een hit. De combi van power-metal, melodeath, flitsende elektronica en pop slaat aan. Platenlabels zien ook wel heil in de toekomst van de Zweedse groep. Spinefarm biedt de beste condities en brengt het zelfgetitelde debuutalbum in 2011 uit. Hierop staan ook de nummers van Myspace, maar dan in een wat opgepoetste versie. Het geheel klinkt zeer energiek, adrenalineverhogend, modern en catchy.
Amaranthe denkt in kort en krachtige songs waarin veel verschillende aspecten aan bod komen. Direct in Leave Everything Behind geven Elize, Jake E. en Andreas (extreme zang) de microfoon na enkele zinnen aan elkaar over. De Zweedse formatie heeft met drie vocalisten een 'unique selling point' in handen in en speelt daarmee perfect in op de steeds korte wordende spanningsboog van de huidige luisteraar. Het songmateriaal is mierzoet en verslavend.
Het tempo ligt vrijwel constant hoog en pas met het prachtige Amaranthine neemt het zestal afstand van het bouncy karakter van uitschieters als Hunger, 1.000.000 Lightyears en Automatic. Amaranthine is een memorabele semi-powerballad, waarin Jake E. en Elize met hun betoverende popvocalen mogen schitteren en daar dankbaar en overtuigend gebruik van maken. Met Rain gaat het weer op de oude toer verder. Alhoewel de nummers aangenaam blijven, gaat de formule wel tegen zich werken in de zin van dat je het trucje wel gehoord hebt. In de vorm van Call Out My Name is er nog wel een erg fijn refrein, maar de aanpak en opbouw lijkt soms wel erg op elkaar. Gelukkig is er in de vorm van het atmosferische Director's Cut wat afwisseling.
Alhoewel het om de vocalen draait, is er op muzikaal gebied ook voldoende te beleven. Niet alleen komt er in vele songs een korte virtuoze of melodieuze gitaarsolo langs, ook de riffs en het keyboardspel komen geïnspireerd over. Er is hier en daar zelfs een progressieve touch aanwezig, bijvoorbeeld in Director's Cut. Het is duidelijk dat er zeer vaardige muzikanten aan het werk zijn.
Amaranthe is een uitstekend debuut van een fris en gemotiveerd klinkende band. De afwisseling van de zang werkt versterkend en de flitsend rockende metal met catchy poprefreinen is verslavend. De muziek werkt opbeurend en zorgt ervoor dat je weer met frisse moed verder kan. Amaranthe bouwt in de jaren na dit debuut zijn formule op het veelzijdige The Nexus succesvol uit en weet ook met het toepasselijk getitelde Massive Addictive de fans zeer tevreden te stellen. Op het recente Maximalism experimenteren de Zweden met een nog toegankelijkere benadering waarbij er veel ruimte voor boegbeeld Elize Ryd is. Voor sommige fans gaat de nieuweling te ver (minder muzikale hoogstandjes) en deze zweren dan ook bij het zelfgetitelde debuut, dat een heerlijke plaat is om nog eens uit de kast te pakken. Verslavend.
Tracklist:
1. Leave Everything Behind
2. Hunger
3. 1.000.000 Lightyears
4. Automatic
5. My Transition
6. Amaranthine
7. Rain
8. Call Out My Name
9. Enter The Maze
10. Director’s Cut
11. Act Of Desperation
12. Serendipity
13. Breaking Point (bonustrack)
14. Splinter In My Soul (bonustrack)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
