Het Italiaanse DGM (de naam is afgeleid van de voornamen van de drie oprichters, die ironisch genoeg al sinds 2006 geen onderdeel meer uitmaken van deze band) is het bewijs dat hard werken loont. De progressieve metalformatie uit Rome is al bijna twintig jaar actief, maar heeft met name in de begindagen op weinig belangstelling mogen rekenen. Door middel van noeste arbeid en steeds professioneler en beter in elkaar zittende albums heeft het gezelschap rondom zanger Mark Basile zijn fanschare inmiddels aardig weten uit te breiden. The Passage, het negende album van DGM, verschijnt dan ook via Frontiers Records. Een flinke stap vooruit ten opzichte van het kleine Scarlet Records, waar de vorige albums verschenen. Het is de groep gegund, want alles aan The Passage ademt professionaliteit en klasse.
Met het vijftien minuten durende tweeluik The Secret geeft DGM een uitermate fijn visitekaartje af. De spetterende, goed uitgevoerde progressieve metal zit vol spannende ideeën, solide soleerwerk en sterke ritmes. Invloeden van het modernere werk van Symphony X zijn goed hoorbaar, maar de muziek vertoont ook raakvlakken met de stoere prog/powermetal van Pagan’s Mind. Zanger Mark Basile, die sinds 2007 deel uitmaakt van de band, houdt zich prima staande te midden van het instrumentale spierballenwerk. Gitarist Simone Mularoni heeft naast het gitaarwerk ook de productie voor zijn rekening genomen en ervoor gezorgd dat The Passage buitengewoon strak de speakers uit komt knallen met zijn heldere sound.
DGM weet op The Passage een zeer constant niveau neer te zetten. Tussen de elf nummers is alleen de wat kleffe afsluiter In Sorrow een wat zwakkere broeder. Los daarvan slaagt de band er steeds in om zijn ideeën knap uit te werken in overtuigende, goed gestructureerde nummers. Dat geldt zowel voor meer songgerichte, toegankelijke tracks als Animal als ook de meer thrashy, jachtige nummers als Fallen. Daardoor boeit The Passage over de gehele lengte en vliegt het uur dat de plaat duurt voorbij. Twee nummers verdienen een aparte vermelding. Zo valt het titelnummer op door zijn vlammende gitaar- en keyboardsolo’s en het pakkende refrein. Hoogtepunt van het album is echter Ghost Of Insanity, een beduidend progressievere track, met prachtige gastvocalen van Tom Englund (Evergrey), die met zijn met melancholie doordrenkte stemgeluid direct voor kippenvel zorgt.
Er is nog meer ruimte voor gastoptredens op The Passage. Zo wordt Dogma opgeluisterd met een flitsende gitaarsolo van niemand minder dan Michael Romeo (Symphony X). Zijn bijdrage bewijst zowel de voorliefde van DGM voor deze band (deze track had namelijk zo op een album als Iconoclast kunnen staan) als de hernieuwde status die de Italianen inmiddels hebben bereikt. Conclusie: The Passage verdient het om gehoord te worden!
Tracklist:
1. The Secret (Part 1)
2. The Secret (Part 2)
3. Animal
4. Ghost Of Insanity
5. Fallen
6. The Passage
7. Disguise
8. Portrait
9. Daydreamer
10. Dogma
11. In Sorrow
