De geluiden omtrent Brotherhood Of The Snake zijn tot nu toe een beetje zorgwekkend. Bronnen beweren immers dat het om een haastklus gaat en dat er tot de laatste studiodag nog aan songs gesleuteld is. Die commentaren doen toch wat terugdenken aan de tijden van The New Order en Souls Of Black. Platen die beide na een haastig opnameproces de wereld in zijn geslingerd, met wisselvallige resultaten tot gevolg.
Nu ik deze nieuwe plaat een flink aantal keren beluisterd heb, ben ik vooral gerustgesteld. Misschien wel meer dan dat. Misschien zelfs wel verrast. Brotherhood Of The Snake klinkt ferm en fris. Fris en energiek. En niet te vergeten behoorlijk heftig. Testament heeft namelijk meer dan een handvol snellere nummers voor dit album geschreven en opgenomen. Of moet ik zeggen Eric Peterson? Hij is immers de man die al jaren het leeuwendeel van het songmateriaal voor zijn rekening neemt. Van mij mag de kleine man dat doen, want dit is een lekker album. Een heel lekker album.
De aftrap is gunstig met het inmiddels bekende titelnummer. Geen uitschieter op de plaat, maar wel een lekkere, ongecompliceerde binnenkomer. Op en top Testathrash, met degelijk riffwerk en mooie solo's van meester Alex Skolnick. Na de opener gaat het niveau in rap tempo omhoog. The Pale King, Stronghold en het uiterst pakkende Seven Seals hakken er stuk voor stuk lekker in en bevatten eigenlijk alle ingrediënten die thrash metal gaaf maken. Goed geplaatste tempowisselingen, heerlijke gitaarpartijen en rappe solo's. En een regelmatig zeer vileine Chuck Billy. Billy klinkt zowaar wat gevarieerder. Op melodieuze momenten durft hij weer wat meer te zingen en wanneer een track erom vraagt, haalt hij soms lekker agressief uit. De typische, dreunende manier van zingen is sporadisch wel aanwezig, maar vormt een onderdeel van een breder palet aan vocale stijlen.
Brotherhood Of The Snake is al met al vooral een erg consistent album. Wat mij betreft springen Neptune's Spear en Black Jack er net een beetje bovenuit, maar eigenlijk zijn alle songs van prima kwaliteit. Of de groep er veel nieuwe fans mee zal winnen, waag ik te betwijfelen, maar dat deze cd toch een stap vooruit is ten opzichte van het vrij commerciële en melodieuze (doch zeker niet verkeerde) Dark Roots Of Earth moge helder zijn. Daarom toch een paar punten meer voor dit heerlijk vet geproduceerde album. Laat Testament dus maar vaker wat haast hebben. Dat komt de spontaniteit en de energie zeker ten goede.
Tracklist:
1. Brotherhood Of The Snake
2. The Pale King
3. Stronghold
4. Seven Seals
5. Born In A Rut
6. Centuries Of Suffering
7. Neptune's Spear
8. Black Jack
9. Canna-Business
10. The Number Game
