Met Venom brengt de Amerikaanse band de tiende studioplaat uit, drie ep's niet meegerekend. En het blijkt gelijk één van de betere. Venom is namelijk op de eerste plaats een lekker vet geproduceerd en stevig ingespeeld werkje. Ongetwijfeld deels de verdienste van nieuwe slagwerker John Dette, de draaideurdrummer die onder meer Testament en Evildead medio jaren negentig kortstondig van getrommel voorzag. Dette legt samen met zijn bassende collega James Amelio Pulli een stevige basis, waarop zanger Rob Rock en snarentovenaar Impellitteri ongestoord gas kunnen geven.
Dat Rob Rock achter het gilstokje staat, is een zegen voor Impellitteri. Zijn karakteristieke stemgeluid is zoals altijd een ware traktatie. Hoog, laag, zuiver en gevoelig. De man kan het eigenlijk allemaal. Voor al te emotionele zanglijnen is echter weinig ruimte, want de vaart zit er vrijwel de gehele plaat goed in. Songs als het titelnummer, Nightmare en Face The Enemy knuppelen behoorlijk met ijzersterk gitaarwerk, mooie zangpartijen en de oerdegelijke ritmesectie. Met name de riffs knallen bijzonder prettig de boxen uit. Zo is de basisriff van Venom zo'n lekker typische en iconische gitaarpartij.
Of Impellitteri ditmaal succes boekt, is de vraag. De gitarist oogst al jaren flink wat successen in Japan en dat is nu ongetwijfeld niet anders. Maar Venom bezit de potentie om uit te groeien tot moderne klassieker. Met sterke, compacte songs, een goede productie en topmuzikanten die stuk voor stuk ruimte krijgen om (gedoseerd) te schitteren, is het deze volhouder zeker gegund.
Tracklist:
1. Venom
2. Empire Of Lies
3. We Own The Night
4. Nightmare
5. Face The Enemy
6. Domino Theory
7. Jehovah
8. Rise
9. Time Machine
10. Holding On
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
