Deze plaat is simpelweg de beste cd die Children Of Bodom in jaren gemaakt heeft. Geen rare fratsen, overmatig keyboardgebruik of liedjes die niet beklijven. Niets van dat alles. Gewoon een sterke schijf die qua riffs en sound sterk doet terugdenken aan Follow The Reaper. Zelfs de productionele galm is meegenomen. De Finnen klinken bovendien een stuk frisser en vooral agressiever. Zo is het titelnummer een aaneenschakeling van blastbeats en flitsend gitaarwerk. Prachtig is ook de wijze waarop melodie aan hardheid gekoppeld wordt. Zoals tijdens het Nevermore-achtige begin van Bodom Blue Moon bijvoorbeeld. Een sterk nummer met een hoop fraaie melodieuze details en ijzersterk gitaarwerk.

Is Halo Of Blood dan een complete terugkeer? Ergens wel, maar dan met de ervaring die de heren door de jaren heen opdeden. Als het op songstructuren aankomt, valt er geen speld tussen te krijgen. Daarnaast is het prettig dat de gitaar het hoogste woord voert. Toetsenist Janne Warman levert weliswaar regelmatig een solo, maar is een stuk subtieler aanwezig. Enfant terrible Alexi Laiho durft in ieder geval weer eens terug te grijpen op het technische doch melodieuze gitaarwerk waar hij op de eerste vier albums goede sier mee maakte. Een wereldzanger is hij nooit geweest, maar zijn luidruchtige strot vormt al sinds Something Wild een onmisbaar element.

Als liefhebber van het eerste uur kan ik alleen maar tevreden zijn met de verrichtingen van het Finse gezelschap. Hoewel ik ook nu weer vrees voor de aangekondigde coversong van Roxette die de gelimiteerde versie 'siert', zijn de eigen tracks op dit goed geproduceerde album sterk genoeg om het vertrouwen in de band nieuw leven in te blazen. Nu maar hopen dat de groep deze frisheid weet te behouden.

Tracklist:
1. Waste Of Skin
2. Halo Of Blood
3. Scream For Silence
4. Transference
5. Bodom Blue Moon (The Second Coming)
6. The Days Are Numbered
7. Dead Man’s Hand On You
8. Damage Beyond Repair
9. All Twisted
10. One Bottle And A Knee Deep