Na bijna vier jaar wachten is het weer zover: een nieuw album van de Zweedse melodeath-meesters Hypocrisy! End Of Disclosure is de opvolger van A Taste Of Extreme Divinity uit 2009. Tussendoor werd er getoerd en kwam de erg geslaagde live-registratie Hell Over Sofia uit.

End Of Disclosure beleeft een valste start met de titeltrack. Waar de vorige twee albums knallend begonnen met een hard en snel nummer is End Of Disclosure een melodieus midtemponummer in de stijl van Hypocrisy-klassieker Roswell 47. De overdaad aan keyboards in het nummer beroven de riffs echter van hun kracht, doen het nummer doodslaan.

Vanaf Tales Of Thy Spineless gaat het tempo gelukkig omhoog, zijn de keyboards nauwelijks meer te bespeuren en verdwijnen alle twijfels over het verdere verloop van het album als sneeuw voor de zon. Want bandhoofd Peter Tägtgren schudt weer heerlijke riffs uit zijn mouw alsof het kinderspel is. The Eye wordt gedragen door een zeer memorabele, rockende riff. United We Fall is net zo’n heerlijke knaller als Warpath op het Virus-album. Beest van een drummer Horgh heeft vrij spel en zijn felle blastbeats maken het tot het snelste nummer van het album. Hell Is Where I Stay is dan weer tergend langzaam en lomp. Het doet denken aan het nummer Eaten dat Tägtgren bijdroeg aan de death metal-supergroep Bloodbath en klinkt, ik kan er geen beter woord voor bedenken, ontzettend badass. De productie, die Tägtgren zelf voor zijn rekening nam, doet End Of Disclosure nog meer slagen. De sound is heavy maar bovenal kristalhelder. Elk instrument is duidelijk te onderscheiden, zelfs de bas!

Een heel spannend album is End Of Disclosure niet geworden. Hypocrisy voelt zich thuis in zijn huidige stijl en tracht die enkel te perfectioneren. Dat is ze op End Of Disclosure aardig gelukt, want tussen de sterke en gevarieerde nummers is enkel de titeltrack wat minder. Degenen die zweren bij het ruwe werk uit de jaren ’90 en niets met deze gestroomlijnde sound kunnen, laten de nieuwe dus wijselijk voor wat hij is. Voor ieder ander die van melodieuze doch extreme en begeesterde kwaliteitsmetal houdt is dit genieten geblazen. Een erg vette cd die heerlijk weg luistert, zich binnen de kortste keren in je hersenschors nestelt en die nu al een plaats in mijn jaarlijst veroverd heeft!