Machine Head - Unto The Locust
Meer is niet altijd beter. Dat bewees Machine Head met het vorige album The Blackening, waar de band met slechts acht nummers op de proppen kwam. Waar vele bands zoveel mogelijk songs op één album proppen, zet Machine Head er deze keer slechts zeven op de cd. De gemiddelde lengte is echter wel ongeveer zeven minuten, dus echt bekaaid kom je er niet vanaf.
Toch heeft Machine Head geleerd van The Blackening. Afgezien van de wat te lange, trage opening van het album voelen de nummers nergens aan alsof ze te lang blijven doorgaan, zoals op de voorganger soms wel het geval was. Zodra I Am Hell na een minuutje of twee echt losbarst, begint het riff-festijn. Bijvoorbeeld in I Am Hell en Pearls Before The Swine zijn deze genadeloos hard en scherp. Toch is er ook ruimte voor melodie op het album, bijvoorbeeld in Be Still And Know en het progressieve Darkness Within. Opvallend is het kinderkoor in Who We Are, evenals de erg als jaren '80 Metallica aanvoelende solo in het titelnummer. Afgezien daarvan ligt Unto The Locust qua sound wel volledig in de lijn van voorganger The Blackening, wat geen enkel bezwaar is. Dat dit het derde album in dezelfde line-up is, heeft daar ook mee te maken (en is ook een unicum bij Machine Head), evenals dat dit album wederom door frontman Robb Flynn geproduceerd is. Hij kent de sound van zijn eigen band natuurlijk door en door. En ook de stem van Flynn heeft na het vele touren niet ingeboet en heeft een mooi krokant korstje, dat perfect bij de nummers past.
Wat wel een klein bezwaar is, waardoor Unto The Locust toch net wat minder is dan zijn voorganger, is dat het spannende randje ontbreekt. Het is duidelijk dat de band lang de tijd heeft genomen om de nummers te perfectioneren, waardoor het een stukje spontaniteit heeft plaatsgemaakt voor professionaliteit. Ook de furie van bijvoorbeeld Aesthetics Of Hate is minder aanwezig. Ondanks dat zijn de songs wel weer van hoge kwaliteit, en is Unto The Locust toch een waardige opvolger van The Blackening. Machine Head behoort hiermee nog altijd tot de top van de hedendaagse metal.
Tracklist:
1. I Am Hell (Sonata In C#)
2. Be Still And Know
3. Locust
4. This Is The End
5. Darkness Within
6. Pearls Before The Swine
7. Who We Are
Score: 86 / 100
Reviewer: Tonnie
Toegevoegd: 10 oktober 2011
Koop dit album in
Reactie van Rem7 op 10-10-2011 om 14:50u
Score:
92 / 100
Geweldig album!
Reactie van Een Metalfan op 10-10-2011 om 15:15u
Per luisterbeurt wordt ie beter :)
Reactie van weemoed op 10-10-2011 om 17:45u
Score:
86 / 100
Heerlijk album. de SE heeft nog 2 leuke covers (priest&rush) van weleer. De professionaliteit bevalt me wel. Wat een drumwerk, ongekend. Iemand iets vergelijkbaars met dit uit 2011 gehoord? graag tips.
Reactie van Marco op 10-10-2011 om 19:42u
Score:
91 / 100
Idd een puik album ,Machinehead presteert met de laatste albums bovenmaats ,en idd per luisterbeurt word hij beter.
Reactie van Mr T. op 11-10-2011 om 15:54u
Score:
70 / 100
Ik ga toch eerder naar de 70 punten, wel aardig maar niet echt origineel, ik hoor naast metallica ook echt veel maiden invloeden in de gitaarleads. Die koortjes mogen er echt uit ook al zijn het onder andere zijn kids die meezingen op het album van papa.
De plaat heeft een paar sterke momenten en klinkt als een klokje maar ik draai toch liever The Blackening waar ze mijns inziens weer teruggingen naar hun glorie van de eerste twee platen.
Reactie van Bastiaan op 12-10-2011 om 13:20u
Score:
80 / 100
Heel vette plaat, maar ik geef de voorkeur aan The Blackening en TTAOE.
Reactie van Timebomb op 19-10-2011 om 00:23u
Score:
90 / 100
Enorm gave plaat. This is the End !
