Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Review

Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Jaar van release: 1968
Label: Philips Records
Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Wanneer vond de geboorte van heavy metal plaats? Het is moeilijk een datum te noemen, want zoals de meeste muziekgenres ontwikkelden hard rock en heavy metal zich geleidelijk over een periode van meerdere jaren. De basis voor hard rock werd gelegd toen Dave Davies van The Kinks in 1964 besloot om voor de opnames van de single You Really Got Me de versterker van zijn gitaar met een scheermes en een pin te lijf te gaan, teneinde een uniek geluid te creëren. Artiesten als The Who, Cream en Jimi Hendrix experimenteerden in de daaropvolgende jaren naar hartelust verder met luide rockmuziek en een vervormd gitaargeluid.

Vervolgens bleek 1968 een sleuteljaar te zijn voor de ontwikkeling van heavy metal. De drie vaandeldragers Led Zeppelin, Deep Purple en Black Sabbath (onder de naam Earth) werden alle gedurende dit jaar opgericht. Daarvoor, in januari 1968, verschenen bovendien twee bijzonder invloedrijke releases. Steppenwolf bracht een titelloos debuutalbum op de markt, met daarop de hitsingle Born To Be Wild. In de opvallende tekstregel “Heavy metal thunder”, gecombineerd met Steppenwolf’s stevige rock ‘n’ roll, vinden we de oorsprong terug van het gebruik van de term “heavy metal” als metafoor voor luide rockmuziek.

Wellicht nog invloedrijker was Blue Cheer’s debuut Vincebus Eruptum, dat in dezelfde maand verscheen. Het gaat weliswaar wat ver om hun sound als heavy metal te betitelen; harde psychedelische bluesrock is een meer passende omschrijving. Het Amerikaanse power trio ging qua gitaarvervorming, zang en puur geluidsvolume echter verder dan alle voorafgaande acts en mocht zich korte tijd de luidste band van de wereld noemen, totdat Led Zeppelin in 1969 en vervolgens Black Sabbath in 1970 die titel zouden overnemen. Een verwoestende versie van Eddie Cochran’s rock ‘n‘ roll klassieker Summertime Blues leverde Blue Cheer daarbij een (Amerikaanse) hitsingle op. Hierdoor maakten (net als bij Steppenwolf’s Born To Be Wild) veel jonge muziekfans en beginnende muzikanten voor het eerst kennis met een nieuwe muziekvorm. Zo refereren veel stoner rock bands vandaag de dag nog volop aan Blue Cheer’s sound.

Dat is echter niet de enige reden dat Vincebus Eruptum een plaats in de geschiedenisboeken verdient. Na ruim veertig jaar is het gewoon nog steeds een heerlijk album om met maximaal volume door de luidsprekers te laten schallen. Zoals in die tijd niet ongebruikelijk was, is de helft van de plaat gevuld met covers. Het gaat hierbij echter om spetterende uitvoeringen die wel degelijk wat toevoegen aan het origineel. De plaat opent met de riff van Jimi Hendrix’s Foxy Lady, waarna we het al genoemde Summertime Blues voor de kiezen krijgen. Daarna volgt een stampende versie van B.B. King’s Rock Me Baby, terwijl de keerzijde van de langspeler een geslaagde, uitgerekte bewerking van Mose Allison’s gevangenisrelaas Parchment Farm bevat.

Het drietal door zanger/bassist Dickie Peterson zelf geschreven nummers doet weinig voor de covers onder. Hoewel de band zich soms in lange jams verliest (waarbij Leigh Stephens’ gitaarsoli af en toe pijn doen aan de oren), houden de pakkende coupletten en refreinen de boel bij elkaar. Afsluiter Second Time Around is de beste van de eigen composities, maar Out Of Focus en het lange Doctor Please mogen er eveneens zijn. Alles bij elkaar staat Vincebus Eruptum voor 32 minuten energieke en enerverende heavy rock, die ondanks de gedateerde produktie een tijdloze kwaliteit bezit.

Enkele jaren geleden bracht Blue Cheer het comeback-album What Doesn’t Kill You... uit, en de formatie beschikte nog altijd over een uitstekende live-reputatie. Helaas heb ik zelf de band nooit live mogen zien, en de laatste kans daarop is definitief verkeken. In de ochtend van 12 oktober jongstleden overleed de 61-jarige Dickie Peterson in Erkelenz (Duitsland), na een lang gevecht tegen kanker. Met Peterson’s dood is aan Blue Cheer een einde gekomen. Dankzij platen als Vincebus Eruptum en het eveneens in 1968 verschenen tweede album Outsideinside zal Dickie Peterson echter nooit helemaal vergeten worden.

Tracklist:
1. Summertime Blues
2. Rock Me Baby
3. Doctor Please
4. Out Of Focus
5. Parchment Farm
6. Second Time Around

Score: 85 / 100

Reviewer: Gilbert
Toegevoegd: 29 oktober 2009

Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Reactie van peetn op 30-10-2009 om 13:16u

ik zweer op mijn plechtige communiezielke dat ik nog nooit de naam blue cheer had gehoord

Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Reactie van Old Mhb op 30-10-2009 om 14:14u
Score: 85 / 100

Ik wel. En als je deze albums op volle pulle brutal volume kunt zetten is dit zeer te genieten. Pluim voor Gilbert met deze review. Volledig met je eens.

Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Reactie van Buie op 30-10-2009 om 16:57u
Score: 75 / 100

Blue Cheer heeft mij nooit kunnen bekoren, neemt niet weg dat deze band heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van heavy muziek. Daarnaast is de review prachtig qua opbouw, Gilbert kent in ieder geval zijn klassiekkers.

Blue Cheer - Vincebus Eruptum
Reactie van Peter op 02-04-2010 om 22:00u
Score: 99 / 100

Ik heb het geluk gehad Blue Cheer te zien optreden in de Eindhovense Effenaar. Blue Cheer speelde daar van A tot Z het Vincebus Eruptum album. Een ervaring om nooit te vergeten. Sindsdien staat het album bij mij in de top 5 van allerbeste albums ooit gemaakt. Wat on-ge-lo-fe-lijk jammer dat Dickie Peterson niet meer is................

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.