Unitopia levert een progressief bakbeest af, verspreid over twee cd's. Een dubbelaar dus en de liefhebbers kunnen zich in de handen wrijven. De twee cd's staan vol met prachtige progressieve rock. Symfonische complexiteit in het straatje van Yes en The Flower Kings, verguld met een neo-progressief laagje. Dat laatste dankt men vooral aan de goede zang, want zanger Mark Trueack heeft wel wat weg van ex-Marillion zanger Fish.

De band vist veelvuldig uit de vijvers van bovengenoemde voorbeelden, maar men laat ook hier en daar een eigen smoelwerk zien. Heerlijke folky invloeden bijvoorbeeld, die eens niet gelijk doen denken aan Jethro Tull, of wat te denken van de smakelijke Moogpartijen. Het zijn bekende ingrediënten en toch zijn ze weer op een fraaie manier samengesmolten tot een verrassend geheel. Dat uit zich in lange epische nummers als Journey's Friend en het titelnummer. De band strooit overigens niet continu met doelloos gefreak in het rond, maar men houdt af en toe halt en laat zeer doeltreffende akoestische gitaren het werk doen.

The Garden is een heerlijk werkstuk geworden van deze Australische band. Het gaat van ongekend mooie jazzy passages tot zeer technisch vakwerk. Fanaten van symfonische rockmuziek kunnen deze prima release dan ook met een gerust hart aanschaffen. Het mooie artwork vormt de slagroom op de taart.

Disc 1:
1. One Day
2. The Garden
3. Angeliqua
4. Here I Am
5. I Wish I Could Fly
6. Inside The Power

Disc 2:
1. Journey's Friend
2. Give And Take
3. When I'm Down
4. This Life
5. Love Never Ends
6. So Far Away
7. Don't Give Up Love
8. 321