Met Cold opent de cd uitstekend: Een log, zwaar tempo, afwisselende passages en melancholieke zang. Het gitaarwerk is duister en de keyboardpartijen versterken dit gevoel alleen maar. Maar dit zijn niet alle ingrediënten waarmee Machinery zich van bediend. Op de tweede track vliegen een razend tempo, moordende riffs en felle grunts je naar de keel. En zo heeft iedere track wel een aantal typerende kenmerken zonder dat de band het geheel uit het oog verliest.

Zanger Michael Isberg beschikt over een veelzijdige strot en ook de instrumentalisten weten van wanten. Op alle tracks wordt keurig in dienst van het nummer gespeeld, soms met een hoofdrol voor het gitaartandem en af en toe met de nadruk op het sfeervolle toetsenwerk. Het soleerwerk valt bovendien prima te genieten en ook qua productie valt er niets op te merken. Daarnaast blijft de cd per luisterbeurt groeien. Zo kan er nog wel even doorgegaan worden, maar het lijkt me onderhand wel duidelijk dat dit zilveren schijfje er eentje is waar alles aan klopt.

The Passing profileert zich in negen tracks tot een veelzijdige plaat is zonder twijfel een van de betere metalreleases van het jaar. De cd onderscheidt zich van de grijze massa door een aaneenschakeling te zijn van hoogtepunten, zonder ergens een steekje te laten vallen. Laten we hopen dat Machinery deze kwaliteit weet vast te houden en zichzelf verder weet te ontwikkelen de komende jaren, dan kan deze band best eens groot gaan worden. Een cd om snel in huis te halen!

Tracklist:
1. Cold
2. Reason Is The Rush
3. I Divine
4. Dead Man
5. Delirium In Vengeance
6. Bloodline
7. Decide My Pain
8. The Passing
9. Waiting For The Wave