Waarmee ook gesteld kan worden dat Baatezu nog best eens een band kan zijn waar u meer puike muzikale zaken van gaat horen, als de band zich op de full-length toe gaat leggen. Wat mij betreft had de band liever gisteren dan vandaag al mogen pezen. Na Bestial Morality, die met drie nummers écht veel te kort is, smaakt de muziek beslist naar meer.

De muzikale koers van deze band heeft death en black als twee grote steunpilaren, allebei ongeveer even dik en even hoog. Zoals de bandnaam al doet vermoeden is de muziek vooral rauw en diabolisch, de vaten met uitbundigheid en walmende sferen blijven potdicht. Bruusk veegt Baatezu grauwe old-school blackmetal (waar een korrel thrash bijwijlen de kop opsteekt) op een hoop met sinistere, donkere deathmetal en jaagt dit, aangespoord door nors grommende gitaren, met flinke vaart vooruit. En hoewel de melodieuze weelderigheid ver te zoeken is, weet Baatezu het zo te spelen dat er tussen de scherpe kartels van de grillige nummers ook stroompjes zwarte gal vloeien en het mechanisme blijven smeren.

Naargeestig, smerig en onbehouwen, zo laat Bestial Morality zich het beste omschrijven. Op het veld waar de twee geduchtste metalgenres in puurste vorm met de maquahuitl en de knoet zwaaien, zullen de madeliefjes nog lang uitblijven.

Tracklist:
1. Bestial Morality
2. The Summoning
3. Embark Upon The Underdark