Een rustige intro van pianomuziek en cello’s wiegt je langzaam in slaap, om na anderhalve minuut op een uiterst brute manier wakker geschreeuwd te worden door zanger Marcus Bischoff. Zijn schreeuw gaat door merg en been en dwingt als een strenge leraar om bij de les te blijven. Deze wijze les heet The Weapon They Fear. De gitaarpartijen zijn uiterst strak uitgevoerd en omvatten een weelde van melodie. Matthias Voigt drumt al dit geweld feilloos en uiterst secuur aan elkaar vast. Een wereldstart.
Het hoge niveau van de opening wordt moeiteloos doorgezet in de nummers die volgen. Elk nummer blinkt weer uit in de toonaangevende agressie en melodie. Vooral de zangkunsten van Bischoff blinken uit. Zijn stem kan moeiteloos omschakelen van hoog gekrijs naar diep gegrom. Een mooi voorbeeld is het nummer Voice Of The Voiceless, dat furieus start en hij echt het beste uit zijn strot haalt.
Dat de heren ook niet vies van experimenteren zijn, blijkt ondermeer in de nummers Architects Of The Apocalypse en The Dream Is Dead, waar elektronische muziek in te ontdekken is. Hoewel het aardig is uitgevoerd, voegt het bar weinig toe aan de nummers zelf. Dit in tegenstelling tot het pianospel in Numbing The Pain, wat wel een extra dimensie toevoegd tussen het snoeiharde gitaarwerk door.
Antigone is een knaller van formaat. Als iemand hiervoor ooit twijfels had in de capaciteiten van de mannen, dan zijn deze in vijftig minuten finaal uit het geheugen weggevaagd. Met de hartslag nog in de keel en nog trillend op de benen, concludeer ik dat Heaven Shall Burn met dit album definitief de fakkels heeft mogen aansteken en richting hemel mocht trekken. Wat een topplaat.
Tracklist:
1. Echoes (Intro)
2. The Weapon They Fear
3. The Only Truth
4. Architects Of The Apocalypse
5. Voice Of The Voiceless
6. Numbing The Pain
7. To Harvest The Storm
8. Rìsandi Von (Outro)
9. Bleeding To Death
10. Tree Of Freedom
11. The Dream Is Dead
12. Deyjandi Von (Outro)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
