Zonder enige waarschuwing wordt er middels Barnburner direct een bak agressie over de luisteraar heen gekieperd waar menige band nog een lesje van kan leren. Harde metalcore met een aanzienlijke dosis thrash is nog steeds het recept, zo blijkt al gauw. Get Damned is geen kopie van The Darkest Red geworden maar om te zeggen dat ze een nieuwe weg in zijn geslagen is onzin. Het geluid is iets vlakker, maar tegelijkertijd ook veel strakker. Het grootste verschil zit echter in de zang van Mike Williams, zoals te horen in Predation, waar hij de luisteraar het vuur aan de schenen legt met zijn felle, naar death metal neigende snaaien. De cleane zang waar de band in het verleden af en toe op terugviel lijkt te zijn uitgestorven. Slechts tijdens het afsluitende Old Scratch is er nog wat van terug te horen, maar juist dat nummer is dan wel weer heel erg pakkend.

Zoals gezegd is Get Damned geen tweede The Darkest Red. De band heeft de horizon wat verbreed door iets meer thrash momenten in te lassen. Dit betekent niet dat we een band horen die uitblinkt in innovativiteit, de veelvuldig terugkerende breaks zijn daar het beste voorbeeld van. Op zich past het best goed bij de stijl van The Agony Scene, maar het klinkt allemaal een beetje te bekend in de oren. Daar staat tegenover dat de band wel bijzonder strak overkomt. Get Damned voelt dankzij de vette sound als een vuist in het gezicht en daar mogen de heren hun producer best een schouderklopje voor geven.

Tracklist:
1. Barnburner
2. Predation
3. Dances With Devils
4. Adversary
5. White Nights
6. Rapture
7. Deliverance
8. Rattle Me Bones
9. The Opposition
10. Will To Bleed
11. Old Scratch